Skírnir - 01.01.1865, Síða 13

England.
FRJETTIR.
13
en aS vjer liefSim veriS jiess um komnir, a8 veita Jieim fulltingi
meS vopnum. En jeg er eins sannfærSur um, aS hver sá, sem
man eptir á hvaða tíma árs stríSiö byrjaSi, sem hyggur eptir þeim
afla, er vjer höfSum til a5 rába málinu til úrslita meS oddi og
eggju —■ ab hver sem lítur hjer á, verSur aS játa, aS oss hefir
farizt hyggilega, er vjer sneiddum oss hjá styrjöldinni. það getur
hver sjómaBur sagt ySur, aS ekkert er svo ókleyft sem þaS, aS
senda flota til Eystrasalts um hávetur(?); og þó vjer hefbim fariS
leiSangurinn, myndi hann oröinn ónýtisför. Skipa leiðir liggja á
sjó úti, og mega þau eigi stöbva hersveitir er fram sækja á landi.
þaS var oss því óvinnanda, ab aptra árásum landhers meS skipum
vorum í Eystrasalti.” LávarSurinn sýndi þar næst, a<5 þó Bretar
liefSi ærinfi liSskost, þá væri þeim bezt aS hyggja eigi
framar en a8 verja land sitt, ef að því kæmi, og til
þessa mætti þeir eigin afla hlíta, viS hvern sem eiga
væri. Hitt kvaS hann sýnustu ofætlun fyrir þá, að fara me<3
landher móti þvi ógrynnis-ofurefli, er þjóSverjar hefbi til a8 taka.
Seinast sagSi hann þetta: (1En hva8 sem öSru lí8ur, ætla jeg þó
þrætumál Dana eigi varöa England e<5a sæmd þess eSa velfarnan
aS því skapi, aS vjer átölulaust hefSim mátt skora á þjóBina, aS
rábast í allan jþann kostnaS og vanda, er slík styrjöld hlaut aS
hafa í för meS sjer. Jeg er þess fullöruggur, aS þjóbin lýkur
þeim dómi á, a8 stjórnin a8 þessum hluta málsins hafi metiS svo
vöxtu þess, sem þeir voru”. Oss hefir fyrir þá skuld or8i8 nokku8
fjölrætt um þetta mál, a3 þa3 svo lengi var áhugamál allrar alþý8u
manna á Englandi og helzta umtalsefrii í enskum blö8um og í
málstofunum, en af því má enn glöggt sjá þann anda, er ver8ur æ
ríkari hjá Englendingum, einkanlega þá er ræ3ir um afskipti þeirra
af útlendum málum. þeim er þa3 a3 vísu aldri láanda, þó þeir
sem lengst fari undan ófri3i og líti meir á au8sæld og búrisnu en
vígframa og sigursæli, og vjer skulum sízt draga af þeim þa3 lof,
sem Palmerston lávarbur bar á landa sína í veizlu hjá bæjar-
stjóranum í Lundúnum í sumar e8 var'; en hitt þykir oss af þeim
') þá mælti hann ineísal annars þetta: „til eru þau ríki, er bætá fyrrum
og á vorum dögum hafa sent út vopnaW sveitir til ab hertaka lönd,