Skírnir - 01.01.1865, Page 49

ftalla.
FRJETTIR.
49
reist yröi í Rómaborg, og sú borg mætti aldri sameinast vi8
konungsríkiS e3a verSa höfuSborg þess utan Frakkar leyí'Si.
Nigra varS nú og aS senda skýrslu á nýja leik, og var þaS brjef
ágætlega samið. Hann sagbi, aS fulltrúar Ítalíukonungs heföi á
skilift sjer sama frelsi um allar atgjörSir sem Frakkar, ef að jtví
kæmi, sem fyrr er nefnt; en vjek j>ví vel af hendi, aS hann eigi
hefSi nefnt þetta tilfelli í brjefi sínu. „Brjef mitt”, segir hann,
((átti aS verba kunnugt allri alþýSu, og mig varS a8 hrylla viS, aS
nefna þetta tilfelli á nafn og gefa svo blöSunum tilefni til, aS bera
sig sundur og saman um, hvaS tiltækilegast yrSi, ef vald Róma-
byskups fjelli af sjálfskapavítuin og jþrifaleysi”. Enn fremurkvazt
hann skýrt og afdráttarlaust hafa sagt Drouyn de Lhuys, hverju
Italir vildi fram fylgja í [>jó8arinnar eSur í jijóSernis þarfir, a8
Jpeir vildi sættast vi8 páfastólinn samkvæmt ummælum Cavours
um frjálsa kirkju í frjálsu ríki, en ráSherra keisarans hefSi tekið
vel þeirri skiiagreizlu. Lamarmora, er þá var oröinn formaSur í
ráSaneyti Italíukonungs, er hjer var komiS sögunni, svaraSi brjefi
Drouyn de Lhuys meS líku móti, og kva8 stjórninni aldri myndi
til hugar koma a8 fara í svig við fyrirmæli samningsins, en engu
a8 sí8ur myndi hún og j>jó8in halda stefnu sinni a8 settu marki
og me8 öllu löglegu atferli haga svo rá8um sínum, sem vi8bur8irnir
by8i og breytingar ókominna tíma. Af slíkum ummælum treysti
alj>ý8a manna trú sína á samningnum, og af or8um annara máls-
metandi manna. Ricasoli, er talinn hefir veri8 enn ör8ugasti og
fastasti forvígismaSur Italíu,' annar en Cavour, fór um liann jiessum
or8um í brjefi til vinar síns: ((jeg lítfremur á j>a8, er eigi stendur
í samningnum en hitt, er j>ar má lesa. Jeg reikna j>a8 ekki smá-
ræ8i, a8 Frakkar fara frá Rómaborg á tilteknum fresti til j>ess
a8 gjöra hlutleysisreglunni fullnustu, en j>ó mun liitt meira, er
menn nú eigi sjá í fyrsta brag8i, en vei'8ur tákna8 me8 letri vi8-
bur8anna er stundir lí8a fram.... Samniugurinn hefir eigi gjört
oss erfi8ara a8 ná Rómaborg; hann hefir komiS mjer úr öllum
efa um, a8 vjer munim eignast jietta dýrindi borganna á Italíu,
j>ó jeg eigi geti sagt fyrir, hvenær j>a8 ver8ur. Á hverjum degi
færumst vjer nær Rómaborg, e8a heldur: hún færist nær oss. j>ví
fer svo fjarri a8 samningurinn stö8vi samrásina, a8 hann einmitt
l