Skírnir - 01.01.1865, Blaðsíða 83

Þýzkftland.
FIiJETTlR.
83
þegar sjá, aS fulltrúarnir höfíu engum bótum tekiS síSan Jpeir
voru seinast á þingi. Rábherra innanríkismálanna, Eulenborg
greifi, fór þeim orSum um ræÖu Grabows á fundinum enn næsta
dag, aS bæSi sjer og öllum mætti þykja mikiS fyrir, a8 forseti
þingsins stílaSi svo óþýSlega ummælin um stjórn landsins. Hún
þættist og standa i(á hellubjargi rjettarins”, og því mætti enginn
ætla, a0 hún vildi veröa lausari fyrir. Grabow svaraSi því, a8
hann heföi haft rjett til a8 skýra þingmönnum frá ásigkomulagi
ríkisins, sjer hefSi boriB aS segja hi8 sanna og til vanhag-
anna, því yr8i þeir eigi kunnir, yrbi eigi heldur ráSin bót á þeim.
þá var í báSum deildunum tekiS til umræSu um aS svara þing-
setningarræSu konungs meS ávarps flutningi. I fulltrúadeildinni
voru tvö frumvörp upp borin af stjórnar flokkinum og enum
kaþólska flokki (er jafnan dregst aS máli hins fyrrnefnda), en
þeim var báSum hrundiS meS miklum atkvæSa fjölda, og eptir aS
margt óþægilegt stjórninni til handa hafSi boriS á góma, urSu þær
lyktirnar, aS ekkert ávarp skyldi flytja af þingsins hálfu1. RáS-
herrann sem fyrr er nefndur hafSi helzt formæli af hendi stjórnar-
innar og tók stillilega undir ræSu mótmælenda, og var af því
auSsjeS, aS stjórnin hefir ætlaS aS leita samsmála og sáttar viS
þingiS. Um herskipunina skýrskotaSi hann til þess, aS konung-
urinn væri hermaSur í hverja taug og hefSi afbragSs skyn á öllum
hermálum, en í efri málstofunni tók Bismarck þvert fyrir aS þeim
lögum yrSi breytt. Hann tók þar þátt í umræSunum um and-
svarsávarpiS — er mjög var lofkennt og komst skjótt fram meS
nálega öllum atkvæSum — og sagSi þaS meSal annars um sam-
bandiS viS Austurríki, aS Prússum hefSi veriS tveir kostir aSrir
fyrir hendi, þeir sem sje: aS leggja virSing sína eSa beita oddi og
eggju móti enum minni ríkjum sambandsins. En nú ætti Prússar
Austurríkismenn aS vinum og mætti gott eitt til þeirra geta, en
því mætti menn treysta, aS þegnum konungsins skyldi eigi hafa
blætt til ónýtis fyrir máli hertogadæmanna. Sumir segja Bismarck
') þingmenn máttu og muna eptir afdrifum ávarpa sinna undanfarin
ár, er konungur hefir synjab flutningsnefndunum áheyrslu, en nú
var þó eigi vií) aíi búast, ah eigi yrhi hreift vih sðmu vankvæbum
sem fyrr.
0*