Skírnir - 01.01.1865, Blaðsíða 20

20
FRJETTIH.
England.
sjó meS þeim feiknum, ab boSaföllin dreif upp í bæinn (Masúlip.)
meb særokinu, svo aS hús lestust og fólkiS drukknaSi þúsundum
saman í vatnsflóSinu.
UppreistarstriSiS á nýja Zealandi, er vjer sögSum lokiS í
fyrra, hefir haldizt til þessa köflum saman, en nú er meiri hluti
uppreistarmanna genginn á hönd. Englendingar hafa haft fullt í
fangi aS hrjóta ofurkapp landsbúa. þeir heita Maoríar, er aSsúg-
inn gjörSu, og eru sagSir hæSi vígkænir og hinir harSfengustu
til vopnaburSar. UrSu þeir Englendingum skeinuhættir fyrir þá
sök, aS þeir höfSu tvíhlaupaSar liandbyssur og skjóthlaSnari en
þær, er liSiS hafSi. þess er getiS, aS hershöfSingi Breta, Came-
ron aS nafni, kom aS þorpi einu, þar sem hinir höfSu búiS sjer
vígi og hlaSiS marga garSa umhverfis. Hann ljet þegar fallbyssna
skot ríSa aS þorpinu og urSu bráSum hliS á görSunum. þá ljet
hann veita atgöngu, og rann einn herflokkurinn inn í þorpiS, en
þar sást þá engi maSur fyrir, og ætluSu Englendingar aS hinir
hefSi haft sig á burt. þeir fóru þá á dreif og uggSu ekki aS
sjer, en allt í einu laust á hörSustu skothríS og komu þá Eng-
lendingar ekki auga á þá, er skutu, því þeir stóSu í leynum^ Sló
þá felmti yfir kersveitina, og leitaSi hver aS forSa sjer undan sem
hann mátti. Ljetu Englendingar mart manna og marga sveitar-
foringja, áSur en þeir komust úr þessari morSkví til ineginhersins.
Um nóttina fóru Maoríar úr þorpinu, en Englendingar skyggndust
þar um daginn eptir, og hafa haft orS á, hversu bragSvíslega hinir
höfSu búiS varnirnar og skotleynin. Eptir þaS urSu Englendingar
varari um sig og sóttu uppreistarmenn svo örSugt, aS þeir háSu
griSa í ágústmánuSi og hjetu því aS gjörast hlýSnir þegnar.
Seinna hárust þó aSrar sögur af þeim, en þó kvaS þaS vera aS
eins lítill flokkur, er á ný heíir tekiS sig upp til óspekta.
Nýlendur Englendinga i Eyjaálfunni liafa nú margar hverjar náS
miklum þroska, og stýra málum sínum á þingum meS fullu forræSi.
Lesendum vorum mun kunnugt, aS Englendingar eru vanir aS
senda sakamenn sína til Eyjaálfunuar, og cru þeim einkanlega
ætlaSar vistir á vesturströndum Astralíu. Mörgum stórbúenda
liefir komiS þetta aS góSu lialdi, því þeir liafa fengiS þá til vinnu
á húum sínum, en svo hefir veriS örSugt aS gæta til bófanna, aS