Skírnir - 01.01.1865, Side 124

124
FRJETTIR.
Danmörk*
hefSi fengiS vitran af himni. Margt mætti ftó enn snúast á a5ra
leiS í Noríurálfunni, en JtjóSirnar myndi þá aft eins styíja mál
Dana, ef jteir sýndi af sjer Jþrek og þrautgæSi. Friðrik hinn þriSji
hefSi sagt: ((vörnin er aS sönnu á jprotum, en jeg vil deyja í
hreiSri mínu!” Svo hefSi veriS mælt fyrir tveim hundruSum ára,
en Kaupmannahöfn hefSi jþó veriS hóti lakar á sig komin í Jtá
daga en nú. Hann sagSist eigi sjá annaS, en aS friSarkostirnir
væri dauSadómur Danmerkur, markaSi hana dauSamarki. Tæki
menn Jteim kostum, tæki menn nú deilingu viS Konungsá, mætti
helzt ugga, aS í næsta sinn yrSi deilt viS Beltissund. — Hall
rjeSi til samþykkis og kvaS eigi komiS enn fyrir allar vonir um
danska hlutann af Sljesvík, og Bluhme drap á, aS menn mætti geta
til sannsæis af hálfu stórveldanna, er fram yndi. FriÖargjörSinni
var játað á ((fólksþinginu” meS 75 atkvæSum gegn 21. í landsþings-
salnum varS mönnum skjótræddara um máliS, enda varS t>ar
minni ágreiningur. Lehmann mælti meS samþykki, Clausen pró-
fessor móti; þaS fjekkst hjer meS 55 atkvæSum gegn fjórum.
Vjer höfum nú drepiS á fátt eitt úr t>e>m umræSum Dana á
þingurn, er lutu aS tíSindamálum ríkisins, en jpó umliSna áriS
hafi veriS hiS tíSindamesta, mætti þó fyrir þá sök kalla þaS:
1(þingáriS mikla”, aS aldri hefir veriS meira um þingsetur og þing-
tölur. Oss endist hvorki rúm eSur tími til aS herma nokkuS
ítarlegt af því langa ræSuþráhaldi er þá fór í hönd í ríkisráSinu,
er friSargjörSin var samþykkt, enda megum vjer því heldur hleypa
því fram hjá oss, sem ekkert komst fram til lykta. Um þaS má
aS eins geta, aS ráSaneytiS lagSi fyrst til umræSu nokkrar breyt-
ingargreinir um lögin 18. Nóv. 1863, aS ríkisráSiS mætti standa
löglega aS verki sínu. Breytingarnar gengu aS vísu fram í báSum
þingstofum, en þegar mátti skynja á þeim umræSum, aS mjög
myndi draga sundur síSar meS aSalflokkunum, embættismannaflokki
og (aS flestu leyti) stjórninni aS einum hluta, en aS hinum ((Bænda-
vinum”. FjármálaráSherrann (DavíS) haiSi orS fyrir stjórninni
og talaSl svo um, aS ráSum og rjetti þyrfti aS skipta jafnar, en
grundvallarlögin gömlu mælti fyrir. EinveldisráS ((burumanna”
kofteklœdt Absolutisme") væru engu ríki hollari eSa hagfelldari
en óbundiS konungs einveldi. þetta þágu ((Bændavinir” allilla og