Skírnir - 01.01.1865, Qupperneq 28

28
FKJETTIR.
Frakkland.
Austurríkismenn voru aí setja Dönum neySarkostina í Vínarborg,
tók hann til eins þeirra bragSa, er hann mun hafa geymt sjer til
viSlaganna. Hann sendi mann á fund Ítalíukonuugs me8 hrjef, er
hann kafði ritab án vitundar ráSherra sinna. Svo segir jiýzkur
maSur, er ritaði frjettir frá Ítalíu til l(Kölnartí8inda”, aS sendi-
maSurinn liitti konunginn á dýraveiSum og færSi honum brjefiS, en
honum hafi komi8 þa8 eigi mi8ur óvænt, en mörgum síSar jra8,
er þar var til efnis haft. Keisarinn sýndi me8 skýrum rökum
Viktori konungi fram á, hvernig í tvö horf skipti um stjórnarstefnu
í NorSurálfunni. Nokkur hluti jpjóíanna hef8i um en síSustu 50
ár samiS sig vi8 nýjan stjórnarrjett, þar sem hinar hjeldi enum
gamla. A8 vísu þyrfti eigi sá flokkurinn, er tekið hef8i hinn nýja
si8, a8 ugga heinan e8a brá8an fjandskap af hinna hálfu, en J>ó
hæri nauSsyn til, aS liann e8ur 1(en yngri kynslóB álfu vorrar”
festi lög sfn með sambandi og einkamálum, Jpvi enginn efi myndi á
jþví, a8 hinir hef8i e8 sama í rá8i. Viktor konungur sá
strax, a8 þetta var bending til ítala, a8 festa ítarlegar samhand
sitt vií Frakka, og um leiÖ nota færiS til a8 koma samningi á
um vandamál rikisins. þá hefir mest bori8 á vafningi og flækjum
í ráðum ítala, er þeir hafa talaS um Róm og Feneyjar, e8ur um
sameining allra italskra landa. En Frakkakeisari hefir jjótt mi81-
ungshollur í jpví máli, J>ó hann hjeti jpví 1859, að gjöra Ítalíu
frjálsa og forrægis njótandi frá Mundíufjöllum til Fenej’jahotna,
Viktor konungur sá, a8 nú myndi dagráS til aS ná vildari kostum
af keisarans hálfu um rómverska málið, og sendi jjegar son sinn
Umberto (konungsefni8) me8 brjeflegt svar til keisarans og þaS
erindi, a8 kanna skap hans um hina nýju samninga. Napóleon
tók konungssyni sem vingjarnlegast og vakti strax máls á Jjví , er
honum bjó í hyggju. þa8 segja menn, a8 hann eigi fyrr en þá
ljeti Drouyn de Lhuys vita, hvaS í rá8i var, en hefði þá búnar
allar aSalgreinir samningsins. þær voru þessar: Ítalíukonungur
skyldi sleppa öllum kröfum til Rómaborgar og láta páfann sitja
frjálsan a8 því, er hann nú heffci; þar a8 auk skyldi hann verja
lendur hans vi8 árásum utan a8, ef þær bæri a8 höndum. Enn
fremur skyldi § af skuldum páfaríkis leggjast á konungsríkiS. I
aukasamningi var þa8 til skiliS, a8 konungur skyldi flytja kon-