Skírnir - 01.01.1871, Síða 3

Inngangur
í>. e. Dndanfari eöur yfirlit nokkura höfuðviðburða á dögum
hins nýja frakkneska keisaradæmis.
I>AÐ er ekki nm skör fram, er menn segja, a$ Frakkar hafi orSiS
helztu forsprakkar fyrir þjóSunum í NorSurálfunni á Jæssari öld,
eSur, aS viShurSirnir á Frakklandi hafi haft hin mestu áhrif á
hagi fjóSa og ríkja. ASalafleiSingar stjórnarbyltingarinnar miklu
fyrir aldamótin eru öllum nokkuS kunnar, og hitt meS, hver
stakkaskipti urSu á lögum og stjórnarskipun flestra ríkja á megin-
landinu eptir stjórnarbyitinguna á Frakklandi 1848. þau áhrif og
umskipti, er beinlínis komu af viBburSunum í París þaS ár, eru
sjer í röS, en hin hafa orSiS engu minni, er risu af j>ví, aS
keisaradæmiS varS endurreist og sá maSur komst til valda, er
Jpóttist öllum öSrum þess fremur um kominn aS hefja Frakkland
upp í öndvegi NorSurálfunnar. J>aS var, sem ýmsir vissi á sig
hreggiS, er bróSurson Napóleons fyrsta hafSi tekiS viS forustu
fyrir svo framgjarnri þjóS, sem Frakkar eru, og þeim þótti ekkert
vísara, en aS hann mundi vísa J>eim á vegu fornrar frægSar, á
afrekaleiS hernaSar og sigurvinninga. Napóleon JrriSi vissi vel,
hver geigur mundi standa af keisaradæminu, og J>ví gerSi hann
sjer sem mest far um aS eySa ugg manna og láta sem friSsam-
legast. „KeisaradæmiS er friSurinn” var viSkvæSi hans og allra hans
liSa, er hann hafSi gert aS dæmi föSurbróSur síns (þ. e. steypt
J>jóSvaidinu og gert sig aS keisara). Á eitt gat hann líka bent
tignarbræSrum sínum í NorSurálfunni, j>aS sem sje, hvernig hann
hafSi unniS þeim í góSar þarfir sjálfum, er hann gerSi enda á
þjóSvaldinu á Frakklandi og bældi J>ann hyltingaranda niSur, er
Jieim stóS J>ó mestur stuggur af. Fyrir utan eudimerki Frakk-
lands hafSi hann og Jiegar sýnt einum höfSingja (Píusi níunda) góSa
raun um, hver regluvörSur hafSi tekiS viS taumunum hjá Frökk-
1*