Skírnir - 01.01.1871, Blaðsíða 70

70
ÓKRIÐliRINN.
enda er líkast, aS hjer hefSi mikils vi8 þurft, og a8 herliöiö hefSi
reynzt meíallagi traust, ef því heiSi veriS skipaS i gegn borgara-
hernum og borgarlýSnum. J>aS var því eigi furSa, þó drottn-
ingu keisarans þætti þaS ráSi næst, aS leita sjer farhorSa og reyna
aS komast á burt, þegar hún sá, hvaS aS fór og aS borgin
var öll í uppnámi; en hún var þenna dag í Tuilleri-höllinni.
Menn vita eigi enn, hvort hún hefir skoraS á foringja liSsins t. d.
Mellivel hershöfSingja (foringja varSliSsins um höllina) aS sýna
drengskap sinn og trúnaS, og hict eigi heldur, aS hverra ráSum
hún hefir fariS — en þegar lýSurinn og borgaraliSiS streymdi
upp í höllina, voru þau vegsummerki þar aS líta, sem drottn-
ingin hefSi búiB sig í mesta flýti, og af því, er síSar spurSist,
má ráSa, aS hirSsveit hennar hafi veriS orSin afar þunnskipuS,
eSa aS hún hafi veriS nær því einmana upp á síSkastiS. Hún
á aS hafa fariS burt skömmu eptir hádegi og ekiS í litlum vagni,
eigi ásjálegum, eptir strætunum út úr borginni. EinhversstaSar
á drengur lítill aS hafa boriS kennsl á hana og kallaS: „þarna
fer drottningin!” en enginn tekiS eptir kalli hans. Um kveldiS
náSi hún landamærunum og komst tif Belgíu. Sonur hennar var
þar þá á flóttaleiS sinni og fundust þau nokkrum dögum síSar á
Englandi. þar var þá og kominn mikiil sægur af stórmenni
keisaradæmisins, Kouher, Pietri, löggæzlustjórinn, Persigny og fl.,
og munu hafa flúiS sama dag frá París (sunnudaginn þann 4. sept.)
og drottningin. — Napóleon keisaraírændi var um þessar mundir
suSur á Italíu hjá tengdaföSur sínum. Sumir sögSu, aS hann
hefSi tekizt sendiför á hendur til Viktors konungs, og gátu til, aS
erindiS htfði veriS, aS fá hann til fylgis viS Frakka og launa þeim
nú liSsinniS 1859. þaS virSist, sem prinsinum hafi eigi sagt vel
hugur um ráB frænda síns, því þegar í byrjun ófriSarins hafSi
hann sent börn sín til Svisslands á búgarS eSa hallargarS, er hann
á þar (í Wadt), og Prangin heitir. Eptir fyrstu ófarirnar viS
landamærin fór hann til Ítalíu sjálfur, en Klóthildur kona hans
var eptir og fór dularlaust frá Paris, er drottningin var á burtu,
og lagSi leiSina austur til barna sinna. Hún hafSi ávallt veriS
vel þokkuS, og varS enginn til aS gera henni farartálma.
Svo var þá keisaradæmiS undir )ok liSiS; keisarinn keyrSur