Skírnir - 01.01.1871, Qupperneq 146

146
HOLLAND.
Frökkum aS meira liði og veitt þeim meiri fyrirbeina, (t. d. flótta-
mönnum), en sæmdi íbúum þeirra landa, er væru utan vi8 styrj-
öldina. Bismarck Ijet því landstjórnina og stórveldin vita, a8
bann mundi eigi fara a8 t>ví, er sett hefSi veriS í Lundúnum 1867,
ef Jiörf bæri til, en taka landiS hertaki og ná um J>a8 flutningum
frá J)ýzkalandi. Landstjórnin bar af sjer sakirnar, og kvaS ein-
mitt Prússa hafa notiS svo fyrirgreiSa, sem frekast mætti, eSa
um t>a8 fram (þeir höfSu meSal annars tekiS járnbrautavagna
„austurbrautafjelagsins" til flutninga sinna), og hjet þegar á griSa-
vætti norSurálfunnar; en landsbúar. sendu konungi sfnum ávarps-
boS aS verja griS landsins og rjettindi. Konungur svaraSi því
vel og hugrakklega, og kvaSst hvergi mundi hopa fyrir, ef á yrSi
leitaS. — ViS þetta íjell kærumáliS niSur aS sinni — en sumir
geta þó til, aS Bismarck muni eigi kalla orS sin aptur tekin, en
sáttmálann um Luxemborg meSallagi helgan, þegar svo ber undir.
þýzkaland.
„MikiS skal til mikils vinna“. Afreksverk þjóSverja urSu
langt um þaS fram, er þeir eSa aSrir höfSu búizt viS, og árang-
urinn hefir orSiS aS því skapi. Bisinarck hefir þaS veri^ lengi
til orSs lagt, er hann sagSi svo fyrir nokkrum árum, aS þar
skyldi til „blóS og járn“, ef reka ætti saman til einingar og
sambands á þýzkalandi — en nú hefir þó sú raunin orSiS, aS
þjóSverjar hafa „vakiS sjer blóS“ og látiS þaS renna saman í
frakkneska mold, áSur fóstbræSralagiS varS aS föstum tryggSa-
böndum, og hlotiS aS aka aS miklum „ísarnleiki“, og hann aS vinna
áSur þeim þótti ættjörS sín í friS þegin fyrir órósemi óvina sinna,
og öll þýzk ríki komin innan skaplegra og traustra vjebanda.
Skaplegt samband allra þýzkra ríkja hefir veriS sú þraut, er J>jó8-
verjar hafa átt lengi viS aS streitast; en nú er þrautin unnin,
og þaS eru stjórnmálaskörungar Prússa og konungur þeirra, sem
hafa komiS málinu áfram og til lykta. HvaS sem annars verSur
sagt síSar meir um Bismarck, þá verSur þaS ávallt eignaS vits-