Skírnir - 01.01.1871, Qupperneq 59

ÓFRIÐl'KINN.
59
(3000) á einum staö, en Bayverjar og Prússar stóSu hvervetna
t>jett fyrir og ráku hann þegar aptur til hliSsins á kastalanum.
Sumir sögSu síSar, aS keisarinn liefSi alls ekki veriS í orrust-
unni, en fylgiliSar hans báru þaS aptur, og segja aS hann um
hríS hafi veriS á BalanshæSum hjá Lebrun þegar mannfalliS var
þar sem mest, en síSan fylgt Wimpífen, er hann leitaSi aS kom-
ast á burt. Enn fremur hafi vistin í kastalanum veriS engu
óbættari, en á orrustustöSunum, far sem sprengikúlunum rigndi
niSur á hvert húsiS, og sum en næstu brunnu, þar er keisarinn
harst fyrir hinn síSara hlut dagsins. þegar keisarinn heyrSi, aS
bardaganum tók alstaSar aS halla ú sína menn, segja sumir aS
hann hafi enn viljaS halda út í orrustuna, en J>á hafi komiS í
móti sveit hans svo miklir riSlar af jrví liSi er sótti undan inn í
bæinn, sumt vopnlaust og illa til reika, aS honum hafi eigi
gengiS aS komast áfram. þegar Vilhjálmur konungur sá, aS
bærinn tók víSa aS brenna, en Frökkum voru þrotnar allar
varnir, bauS hann aS ljetta skyldi skothríSinni og sendi einn af'
fylgiliSum sinum til kastalans meS boS um, aS Frakkar skyldu
gefa hann upp og ganga sjálfir á sitt vald meS vopnum og öllu
hergerfi sínu. Sá hjet Bronsart, er j>etta erindi tókst á hendur,
en er hann kom aS borgarhliSinu, mætti honum bayverskur
fyrirliSi, er sagSi aS j>ar færi mót honum sendimaSur frá Frakka-
keisara, og aS hvítum fána (friSarfána) væri skotiS upp á kastal-
anum. Bronsart var fylgt á fund keisarans, en um uppgjöfina
vísaSi hann bonum til Wimpffens, yfirforingja hersins. Skömmu
áSur hafSi Wimpffen sent keisaranum brjef þess efnis, aS hann
mæltist undan aB hafa iengur lierstjórnina á höndum og baS
hann leysa sig af jeirri ábyrgS — eSur, sem hann leit helzt á,
j>eirri hugraun, aS verSa aS gefast þjóSverjum á vald meS allan
herinn. Keisarinu tók þessu fjarri, sem von var, því honum
þótti skylt, aS Wimpflen tæki hjer vanda meS veg, en hann hafSi
kallaS undir sig bera yfirstjórn hefSins, fyrir aldurs sakir, er
Mac Mahon varS aS láta hana af höndum. Keisarinn sendi nú
þann af fyigdarforingjum sínum, er Reille heitir, meS brjef ú
fund Vilhjálms konungs, og stóS þar á: „þar er mjer hefir eigi
orSiS bana auSiS, þó eg hefi sótt fram í broddi fylkinga minna,