Skírnir - 01.01.1883, Side 43

ENGLAND.
45
vopnum, dag sem nótt, og gengu aldri út eða fóru að heiman
óvopnaðir. Leiguliðar þeirra, þeir sem stóðu í skilum og
guldu landskuldir sínar, urðu fyrir atsúg og árásum um
nætur, gripir þeirra voru meiddir eða drepnir, og á sumum
stöðum var brotizt inn í kirkjur prótestanta og rán þar framin.
í byrjun aprílmánaðar varð sá atburður í Westmeathhjeraði,
að stóreignamaður, Smythe að nafni, kom akandi frá kirkju,
og með honum var í vagninum mágkona hans og önnur kona,
en allt í einu þustu vopnaðir menn að þeim, og skutu inn í
vagninn. Síðan runnu þeir á burt, en ein kúlan hafði orðið
bróðurkonu Smythes að bana, en hann og hina konuna hafði ekki
sakað. Mágkona hans var frá Dýflinni og hafði bezta orð á
sjer fyrir hjálpsemi og velgerðir við fátækt fólk. Eptir skýrsl-
um stjórnarinnar voru á þrem fyrstu mánuðum ársins eigi
færri s'akir taldar á hendur samsærisflokkum Ira enn 1416.
Af þeim komu á marz 531, og voru meðal þeirra 2 morð,
12 morðtilræði, 30 brennur, 10 aðsóknir að húsum og heimilum
og 319 heitunarbrjef. Flest framið í Munsterfylki, fæst i
Ulster. Löggæzluliðið var að vísu aukið, en líku fór fram i
aprílmánuði. |>ann 22. þ. m. veittu 200 „tunglskinsmanna"
atsókn að húsi eins manns, sem kominn var á banaskrána,
en þeim hafði áður að eins tekizt að veita áverka. þeim
tókst þó ekki heldur áform sitt í þetta skipti, því löggæzlu-
liðið fjekk njósn um för þeirra, og kom óðara að enn varði og
ljetu skotin riða á flokkinn. Iliræðismennirnir tvistruðust sem
skjótast, því það varast þeir mest, að nokkrir verði höndlaðir,
er þeir óttast, að enir handteknu verði kúgaðir til sagna. þá
var ekki langt til, að verri saga gerðist, sem öllum fannst
mikið um, einnig þeim mönnum — svo var að minnsta kosti
látið —, sem eru forvigismenn Irlands og forustumenn „bænda-
fjelagsins11. Vjer skulum fyrst segja undanfara þessarar sögu.
„Skírnir“ gat þess í fyrra, að stjórnin hafði óhelgað bænda-
fjelagið, forboðað fundi þess og sett Parnell og tvo aðra for-
stöðumenn þess I varðhald (Killmainham). I aprílmánuði barst
Parnell lát náskylds frænda frá París. Hann beiddist leyfis
að fara til Parísar og vera við jarðarförina, en hjet að svo