Skírnir - 01.01.1888, Side 34

36
FRAKKLAND.
haldið á stjórnartaumum landsins. Eptir langa vafninga og
vífilengjur lagði hinn aldraði maður loksins nauðugur völdin
niður, 2. desember. Honum sárnaði, að verða að leggja þau
niður á þenna hátt i elli sinni. Parísarbúar vopnuðust til að
vera viðbúnir, ef Ferry, þýzkalands vinur, yrði valinn til for-
seta, að reka hann strax frá völdum. þingmenn allir og ráð-
herrar fóru til Versailles 3. desember og völdu til forseta um
kvöldið Sadi Carnot með 616 af 833 atkvæðum. þetta kom
svo flatt upp á manninn, að hann gleymdi að láta konu sína
vita það og sögðu aðrir henni það. Carnot, sem hann kall-
ast nú, er sonarson Carnots hins fræga, sem stýrði hermálum
Frakka með svo dæmafárri snild 1793—94, þegar þeir ráku
alla Evrópu af höndum sér. Frábærar gáfur liggja í ættinni
og hafa í henni verið afbragðsmenn i ýmsum greinum. Hann
er fimmtugur að aldri, vinsæll maður og látlaus og flestum
þykir, að Frakkar hafi ekki getað kosið betri forseta. Rétt
á eptir forsetakosninguna var gert banatilræði við Ferry. Maður,
sem nú er á vitskertra spítala, skaut 3 skammbyssuskotum á hann,
en hann varð ekki sár af. Carnot fékk mann, sem heitir
Tirard til að skipa ráðaneyti, en því var spáð, að þetta ráða-
neyti yrði ekki langlift. Grévy var sparneytinn og sparsamur
og líkaði Parísarbúum það illa, en Carnot horfir ekki í skild-
inginn, heldur veizlur og er í veizlum hjá öðrum. Hann kvað
ætla að ferðast um Frakkland sumarið 1888, til að festa vin-
sældir sínar og þjóðveldisins. Laun forseta á Frakklandi eru
þó ekki nema 1,200,000 fránka eða minni en laun Dana-
konungs.
Frakkar gleyma ekki Elsass-Lothringen. I öllum skólum
á Frakklandi læra börnin, að hinn svarti blettur, sem þau sjá
á uppdrætti Frakklands, sé franskur, að þau eigi að hefna á
ræningjunum, sem rændu honum og taka hann frá þeim, þegar
þau eru vaxin upp. þegar Frakkar sáu að Rússum var gramt
í geði við þjóðverja, þá felldu þeir ástarhug til þeirra. Síðan
1878, þegar Bismarck tók af Rússum allt, sem þeir höfðu
unnið i ófriðnum 1877—78, með Berlínarsamningnum, síðan
hænast Frakkar og Rússar meir og meir hvorir að öðrum.