Skírnir - 01.12.1908, Blaðsíða 54

t
Islenzk keimspeki.
Ich wunderte micb dariiber, dass das so
hochbegabte islándische Volk noch nicht einen
einzigen Philosophen hervorgebracht hahe.
Granz richtig hemerkte er [Matthías Jochnms-
son] dass die islándische Sprache dazu nicht
geeignet sei, weil sie uberángstlich alle Fremd-
wörter fern hielte, und zum Philosophieren
gehöre einmal ein ganz bestimmt ausgeprágter
Wort- und Begriffschatz.
P. Herrmann, Island,
1907, 2. bd. bls. 253.
I.
I fljótu bragði fer ef til vill mörgum eins og Paul
Herrmann, vísindamanninum þýzka, sem hér ferðaðist um
fyrir nokkrum árum, og ritað heflr tveggja binda bók um
ferð sína, landið og þjóðina; þeir furða sig á því, að hin
»hágáfaða íslenzka þjóð« skuli ekki hafa eignast neinn
heimspeking enn þá. En líklega verður fáum að kenna
íslenzkri tungu um þetta, eins og óðsnillingurinn Matthías
Jochumsson hefir gert, þótt undarlegt megi virðast.
Þvert á móti.
Ihugun málsins mundi líklega koma mönnum til að
undrast heimspekingsleysið enn þá fremur. Því að ís-
lenzkan virðiat einmitt frábærlega vel fallin til heim-
spekilegra, eða blátt áfram spaklegra, hugleiðinga Eigi
aðeins er hún ótæmandi jarðvegur nýrra orða, ef vér
kynnum þar rækt við að leggja, heldur einnig full af
fornri vizku og þó einkum einstök orð, fremur en málið,