Skírnir - 01.12.1908, Blaðsíða 33

Ofát.
321
tíl þreytu en áður, starfsþróttur minn hefir vaxið stórlega og
nm leið öll starfslöngun. Þetta erað minni hyggju þvíað þakka,
að eg borða miklu minna af eggjahvítuefnum nú en áður«
Prófessor Chittenden þótti þetta merkilegt og ásetti
sér að rannsaka það betur. Alt til þessa höfðu vísindin
haldið því fram, að eggjahvítuefnin væru mesta kraft-
fæðan og þær fæðutegundir, sem hafa mest af þeim, eins
•og kjöt, fiskur, egg, mjólk, ostur o. fl., væru nauðsynlegar
til þess að gjöra menn holduga og sterka. Chittenden
fekk nú yfirherforingja Bandaríkjanna til þess að leyfa sér
að gera tilraun með hóp af hermönnum, sem vildu ganga
sjálfviljugir undir þær. Mataræði þeirra breytti hann
svo, að þeir fengu hér um bil þrisvar sinnum minna af
eggjahvítuefnum en áður. I stað þess að kjöt hafði áður
verið dagleg fæða þeirra, fengu þeir því nær ekkert af
því, en nóg af brauði og smjöri, grautum, kartöflum,
ávöxtum og jurtafæðu alls konar. Dátunum þótti þetta
ill skifti í byrjuninni, en vöndust brátt matnum og líkaði
hann svo vel, að þeir héldu þessu mataræði áfram, eftir
að tilraununum var lokið, því að þeir fundu, að þeim leið
betur en áður; þolgæðið var meira í öllu erfiði og þeir
urðu léttari á sér og liðugri. Chittenden fekk enn fremur
nokkra af hinum allra beztu fimleika- og aflraunamönn-
um við Harvardháskólann til þess að gera svipaðar til-
raunir. Niðurstaðan hjá þeim varð sú sama. Þeir urðu
þolbetri og sterkari við að lifa á fábreyttri fæðu, sem
hafði að eins lítið af eggjahvítuefnum. Þeim varð léttara
um að vinna sigur í kapphlaupum, kappglímum, kappróðri
o. s. frv. Fleiri og fleiri urðu nú tii þess að reyna þetta
sama, og Chittenden sannfærðist betur og betur um það,
að Fletscher hefði haft rétt að mæla.
Of mikið af lcjöti og annarri eggjahvíturíkri fœðu er
ekki einungis óþarft líkamanum, heldur óholt, og miðar ein-
ungis til þess að draga úr þrótt og þolgœði líkamans.
Þetta er niðurstaða sú, sem Chittenden komst að, og
Hindhede læknir hefir eftir margra ára ítarlegar rann-
sóknir og tilraunir komist á alveg sömu skoðun. Hind-
21