Skírnir - 01.08.1910, Síða 185

Frá útlöndum.
377
Dúmunnar; eiga fjórir þeirra að vera finskir borgarar, en hinn
fimti á að vera búsettur Rússi í Finnlandi. Menn, sem ekki kunna
rússnesku, má ebki velja.
í ástæSunum, sem stjórnin taldi fram til meðmæla meS laga-
frumvarpinu, þegar það var lagt fyrir þingið, er áhersla lögð á
það, að Alexander I. hafi ekki á þinginu í Borgá gert neinn samn-
ing viS finsku þjóðina um stjórnarfyrirkomulag Finnlands fram-
vegis; loforðið um umfangsmikil róttindi hafi engin skuldbinding
verið, heldur vinsamleg, allramildilegust, keisaraleg ráðstöfun. Um-
skuldbindingar viðvíkjandi réttindum og forróttindum Finnlands
hafi alls ekki verið þar að ræða. Engir sáttmálar seu til, sem
geri Finnland aS ríki, eða tali um, að það eigi aS fá slík réttindi.
SjálfsforræSi Finnlands sé grundvallað á hinu rússneska ríkisvaldi
og engu öðru. Það, að Finnar hafi komist í lagasetning inn á
svæSi ríkjalöggjafarinnar, só hending ein.
ÞaS er tekið fram, að Finnland hafi ekki meiri rétt til sjálf-
stjórnar í innanlandsmálum sínnm en hvert annað hórað; að grund-
vallarlög rússneska ríkisins nái jafnt yfir Finnland og aðra hluta
þess; að í öllum málum, sem ekki sóu sérstaklega finsk, hafi finska
þingiS að eins ráðgefandi atkvæði, og svo er því við bætt, að til
þess að efla gagn Finnlands sé nú ákveðið, að finska þjóðin skuli
senda fulltrúa í rússneska ríkisráðið og til rússneska ríkisþingsins.
Þar næst segir svo:
»Til þess að koma í veg fyrir rangar skýringar, skal það tekið
fram, að frumvarpið hefir það eitt markmiS, að tryggja réttindi
Rússlands, sem því eru lífsskilyrði að vernda, í nágrannahéruðunum
við Finnland. Frumvarpið hefir því eigi þann tilgang, aS eySi-
leggja sjálfsforræSi Finnlands inn á við, eða þjóðerni Finna, og eigi
felst < því nein árás á þeirra sórstöku menning. Samþykt frum-
varpsins merkir ekki, aS þegar í stað skuli fylgt fram hverju ein-
stöku atriði þess. Enn síður væri sá skilningur réttur, aS undir
eins og frumvarpið öðlaðist laga-gildi, væru öll finsk lög úr gildi
gengin og í þeirra stað komin hin rússnesku ríkislög. Endurbæt-
urnar eiga að komast í verk eftir því sem þörfin krefur og með
jöfnu tilliti til hagsmuna Finnlands og hagsmuna ríkisbeildarinnar«.
Yfirlýsing Alexanders keisara I. í Borgá, sem minst er a hór
á undan, var gefin, þegar Finnland komst í samband við Rússland
fyrir rúmum 100 árum. Hann hót því þá, að Finnland skyldi hafa
stjórn út af fyrir sig. Sambandið var eins konar persónusamband,
Löndin voru óaðskiljanlega sameinuð í persónu æðsta stjórnandans,.