Skírnir - 01.08.1910, Side 191

Frá útlöndum.
383
losa landiS undan yfirráðuna Englands, og er sagt að ýmsir nafu-
kunnir menn sóu meira og minna flæktir inn í það mál.
Þetta hyggja menn ef til vill að vera muni umræðuefnið á
hinum sameiginlegu fundum stjórmálaforingjanna ensku, jafnframt
fyrirkomulaginu á efri málstofunni. Það er stjórn heimsríkisins,
sem margir eru hræddir um að fara muni í handaskolum, ef hið
núverandi stjórnarfyrirkomulag yrði rifið sundur alt í einu. En
aftur á móti mælir enginn gegn því, að endurbætur á skipun efri
málstofunnar sóu nauðsynlegar. Allir virðast vera ásáttir um það,
að engri átt nái, að hver og einn lávarður, hversu óhæfur sem
hann er til þess að fást við stjórnmál, skuli að sjálfsögðu eiga sæti
í efri málstofunui. íhaldsmenn eru fúsir til að miðla málum á
þann hátt, að lávarðarnir kjósi úr sinum flokki menn til efri mál-
stofunnar, og berst nú Roseberiy lávarður fyrir því. Þeir þvertaka
ekki heldur fyrir það. að ekki só gerandi að takmarka vald efri
málstofunnar. En hitt, að svifta hana öllu valdi, eða gerbreyta
fyrirkomulagi hennar, t. d. gera hana þjóðkjörna, það finst jafnvel
mörgum þeim Englendingum, sem ætíð hafa fylt frjálslynda flokk
inn, mjög svo ískyggilegt. Það er því ekki að undra, þótt stjórnin
hugsi sig vel um, áður en hún leggur út í slíkt.
Þetta mætti virðast ágætt tækifæri fyrir íhaldsflokkinn til þess
að herða sig og reyna að ná yfirtökuuum. En leiðtogar hans taka
þó ekki það ráð. Fyrst er það, að þeir játa, að breytingar þurfi
að gera á efri málstofunni. Og svo eru þeir heldur ekki
vissir um sigur, ef til kæmi, að minsta kosti ekki vissir um að
fá nema þá lítinn meirihluta, og þeir vilja ekki taka að sér að
stjórna með honum gegn sterkum minnihluta, er þá mundi eiga
fyrir sér að aukast stórum. Aðalforingi íhaldsmanna er nú Balfour,
en hann hefir ekki eindregið fylgi innan flokksins. J. Chamberlain
er nú alveg út úr sögunni, og sonur hans, Austen Chamberlain, sem
er einn af leiðtogum flokksins, hefir enn eigi sýnt af sór neina sérlega
stjórnmálahæfileika. En mótflokkurinn á að minsta kosti tvo menn,
sem hafa mikið lýðfylgi. Það eru þeir W. Churchill og Lloyd-
George. Þeir tveir hafa gengið fastast fram í bardaganum, og
standa mest fyrir skotum mótstöðumannanna. Lloyd-George er
fjöldans maður í fyista máta. Mótstöðumenn þeirra hafa sagt um
þá tvo, að Churchill muni aldrei, að hann só göfugmenni (gentle-
man), en Lloyd George gleymi aldrei, að hann só það ekki.
En þótt helzt líti nú út fyrir sættir og samlyndi um ágrein-