Skírnir - 01.04.1916, Qupperneq 34

146 Um Þorleif Guðmundsson Kepp. [Sklrnir
fyrirmælum síuum. Þorleifur hafði og dæmt um ritverk
eitt, er dr. Irving sá um, í blaði einu skozku og eigi orðið’
sammála honum um sumt. Enn hafði og Þorleifur borið'
nokkur ummæli dr. Irvings, er hann hafði haft um annan
mann i viðurvist Þorleifs og til kala leiddu. Ber Þor-
leifur dr. Irving illa söguna í bréfum til föður síns, þykir
hann lítt lærður og þó mikill af lærdómi sínum. En lík-
legt er, að Þorleifur hafi hér, sem oftar, ekki kunnað
stjórn geðsmuna sinna og gert að tilfinningamálum þnð,.
er i upphafi voru smámunir einir, vegna ofurkapps síns
og vanstillingar. Lenti nú í kærumálum milli þeirra dr.
Irvings og Þorleifs og komu til gerðar yfirstjórnar safns-
ins. Lá við, að Þorleifi yrði vikið frá starfinu, og kvað
yfirstjórnin það ærið til saka, að forstöðumaður safnsins
væri óánægður með hann og starfsemi hans, þótt ekkert
hefði hann til saka unnið. En þó var honum sýnd sú
linkind, mest vegna þess, að hann var útlendingur, að
hann fekk að halda starfinu til bráðabirgða, og var það-
síðan endurnýjað og honum haldið enn um nokkur ár við
safnið. Þeir, sem nánara vilja kynnast þessu efni, geta
lesið Report of the Committee appointed hy the Faculty on
24th January 1S29 to inquire into the matters stated in
Mr. Repp’s Memorial, sem prentað er í Edinborg 1829, og
sömuleiðis Statement to the Faculty of /idvocates, by Thorl.
Gudm. Repp . . ., prcntað sama staðar 1834. Það er auð-
skilið mál, að Þorleifi gat tæplega verið vært við safnið,.
þess að hann væri til lengdar í fjandskap við íorstöðu-
rnann þess. En er Þorleifur hvarf úr Edinborg, fekk
hann samt prýðilegan vitnisburð bæði frá lögfræðadeild-
inni og yfirstjórn bókasafnsins, þótt ekki hefði hann beiðzt
þess, og er honum liælt þar bæði fyrir verðleika í þarfir
bókmenntanna, fyrir starfsemi sína, sem honum var trúað
fyrir, og mjög vandaða breytni. Þar með fylgdu og með-
mæli frá nærfellt 200 hinna mest metnu lögfróðra em-
bættismanna og lögfræðinga. Þetta, sem hér segir, er
tekið úr vitnisburðarbréfi frá Finni prófessor Magnússyni,
dags. 1. febr. 1839, því að sjálf meðmælin hefi eg eigi séð.