Skírnir - 01.04.1916, Qupperneq 42

154
Um Þorleif Guðmundsson Repp.
[Skírnir
Skotlandi og Færeyjum« (Jón Sigurðsson í Skýrslum
og reikningum liins ísl. bmf. 1857 — 5 8, bls.
XX). Hafði Þorleifur þá eigi til íslands komið frá því
að hann sigldi til háskólans 1814. Hann liggur í kirkju-
garðinum i Reykjavík, en eigi hefi eg getað fundið
leiði hans.
Þorleifur Repp á einkennilegra æviferil en flestir ís-
lenzkir menntamenn. Hann hefir verið flestum mönnum
námfúsari, enda varð hann flestum mönnum fróðari. Hann
hefir verið meiri turjgumálamaður en nokkur Islendingur,
sem uppi hefir verið, og honum hefir verið manna léttast
um að tala tungur, en sá hæfileiki virðist ekki einkenna
Islendinga. Hefir honum líkur verið að þessu leyti sira
Þorvaldur Bjarnarson, síðast prestur á Mel, enda voru þeir
skyldir að frændsemi, og íaunar svipaðir um margt, eftir
þeim dæmum, sem mér eru sögð af síra Þorvaldi. En ekki
liggja þó þau ritstörf eftir Þorleif né rannsóknir í mál-
fræði, sem búast mætti við eftir lærdómi hans, og mun
hafa um valdið bæði það, að hann fekk ekki gefið sig við
þeim efnum sakir annríkis fyrir daglegu viðurværi, en í
annan stað hafði hann hug á mörgu og lagði alúð við öll
málefni, þau er hann gaf sig við; dreifðust því kraftar
hans. Þorleifur var maður hreinlyndur og einarður, til-
íinninganæmur og tilfinningaríkur, og svo berorður, að
margir töldu hann ófyrirleitinn í orðum. Mat hann menn
lítt eftir metorðum; varð því frami hans minni, en föng
voru til. Danavinur var hann lítill, og fór eigi dult með,
og oft bituryrtur og meinyrtur í þeirra garð; eru af því
ýmsar sögur, þótt hér sé engra getið. Þorleifur var þó
maður göfugur í lund og hjálpfús og vandaður á allt sitt
ráð, að vitni Steingríms skáids Thorsteinsons, er honum
kynntist, góður smámennum, en þoldi stórmennum illa
stórbokkaskap eða hroka, eigi sízt er honum þóttu þeir
miklast af því, er þeir höfðu fátt eða ekki til að bera.
Hreinn var hann í svip og mikilúðlegur á yfirbragð, sagði
fíteingrímur, og svipaði mjög til hinna fyrri Rómverja,