Skírnir - 01.04.1916, Qupperneq 51

Skírnir]
Þegnskylduvinna.
163-
þetta og miða áætlanir mínar síðar við alls eigi lengri
tíma en 12 vikur fyrir hvern vinnuflokk.
Eg vil geta þess hér, að alls konar misskilningur hefir
komið fram hjá sumum með þegnskylduvinnuna. Einkum
kvað þó ramt að þessu hjá einstaka manni á síðastliðnu.
þingi. Gengu sumir að því vísu, að allir ynnu samtímis og
helzt á einum stað. En með þessu varð þegnskylduvinn-
an mikið kostnaðarbákn fyrir landssjóð, og það með öllu
að ástæðulausu. En svo »kastaði tólfunum«, að sá mis-
gáningur komst í fyrstu inn í neðri deild, að telja árlega
til þegnskylduvinnu alla, sem voru á aldrinum 17 ára til
25 ára. Eða með öðrum orðum, rétta talan var áttfölduð,
og kostnaðurinn því ófyrirsynju átta sinnum hærri en vera
bar. A þenna hátt urðu árleg útgjöld landssjóðs til þegn-
skylduvinnunnar 1.400.000 kr. hjá háttv. þingmanni Dala-
manna, það er að segja, ef kvenfólk tæki einnig þátt í
vinnunni. En þegar búið er að deila með 8 í þessa tölu,
þá verður árlegi kostnaðurinn 175.000 krónur, eftir þeim
forsendum, sem þingmaðurinn bygði á. En fram hjá vinnu-
arðinum var gengið.
Þegar búið var á þinginu að laga þessa reiknings-
meinloku, hélt þingmaðurinn því þó fram, að þetta yrði
kostnaðurinn fyrsta ár þegnskyldunnar, eins og sjálfsagt
væri að kalla þegar alla til vinnunnar frá 25 ára aldri og
niður til 17 ára aldurs.
Eg vil ekki tefja tímann með því að eyða fleiri orð-
um að þessu. En í sambandi við þetta vil eg minnast á
atriði, sem er athugavert og talsverðum vandkvæðum bundið.
En það er það, að ætíð sé talan sem jöfnust, er tekur árlega
þátt í þegnskylduvinnunni. Það skiftir landssjóð miklu fjár-
hagslega, og einnig hvað öllum áætlunum við kemur, bæði
að því er verkstjóra og aðra starfsmenn snertir og allan út-
búnað til þegnskylduvinnunnar. Meira skiftir þó þátttak-
endur að mega sem mestu ráða um það, hvaða ár þeir
vinna, og hvort vinnutímabilið þeir kjósa. Eg tel líklegt,
að skútumenn og þeir, sem heyskap stunda, kjósi síðara
ll