Skírnir - 01.04.1916, Qupperneq 69

Skirnir] Þegnékylduvinna. 181-
fyrsti dagurinn. En kæmi slíkt fyrir framvegis, þá sæi
hann sjálfur, að eg mætti eigi gagnvart þeim, sem kæmu
í tíma, og gagnvart vinnuþiggjanda annað en láta hann
hafa eftirvinnu, en það væri miklu leiðinlegra fyrir hann.
Sérhver tók þessu mjög vel, og eftir það mættu allir stund-
víslega.
Til þess nú að laga þetta atriði þurfti ekki nema
einn dag eða réttara sagt eina bendingu.
Svo var annað. Sumir af þessum mönnum komu með
spaða, sem voru svo bitlausir og marðir fyrir egg, að
drep var að vinna með þeim, þótt ekki væri nema hálft
verk. Þegar eg sá þetta á vinnubrögðunum, fór eg til
þeirra og sagði við þá með hægð, að þeir ofþreyttu sig:
á því að vinna með óhæfum verkfærum. Eg hafði hjá
mér steðja, klöppu og þjöl. Svo var einn spaðinn tekinn
eftir annan og eigi skilið við þá, fyr en þeir stóðu á nögl.
Svo þegar menn tóku aftur við verkfæri sínu, varð
flestum að orði: »En sá munur! Þetta er verkfæri, sem
þreytir mann eigi«. Eg bað menn svo að gæta þess vel
að hafa verkfærin sín ætíð í sem beztu lagi, og gættu þeir
þess vendilega eftir það.
Hér þurfti eigi heldur nema einn dag eða eina leið-
beiningu til þess, að gjörbreyting yrði á vinnunni. Og
svona má lengi telja, og hve mikilvæg hver vakning er,
verður aidrei metið.
2. A ð ómögulegt myndi reynast að útvega hæfa
verkstjóra.
Meðhaldsmenn þegnskylduvinnunnar hafa einnig talib
tormerki á þessu, en þó alls eigi þá torfæru, sem ekki
yrði yfirstigin. Þeir sjá ekki heldur alstaðar ljón á veg-
inum, né leita þau uppi. Vér eigum, sem betur
fer, margt af mjög efnilegum og áhugasömum mönnum,
er hafa talsverða verkhygni og verklega þekkingu til að-
bera. Og yfirleitt standa þeir öðrum þjóðum alls ekki að
baki, hvað stjórnlagni og verklagni snertir, ef þá vantaði
ekki nauðsynlega kunnáttu, æfingu og rétta vakningu í
þessu efni, er skiftir litlu minna.