Ný félagsrit - 01.01.1851, Blaðsíða 57

UM MAL VORT ÍSLKNDINGA.
57
u n n i (!) skrifist á á sama túngumáli sín á milli, en megi
þá vi& hafa • danska túngu þar sem leitab er álits, e&ur
ritah um þau málefni sem beinlínis sendast liu&an til
stjúrnarinnar“, — þá varí) samt hvorki hann — Asgeir —
né neinn annar þíngmanna til þess aS fylgja fram þessu
atribi bænarskrárinnar, sem þó var svo mikils umvarbandi
og í raun og veru úabskiljanlegt frá hinu, um brúkun
íslenzkrar túngu einnar í öllum málum, erlendis sem inn-
anlands, er Islandi vib koma. Undirtektir þíngmanna
undir þetta mál urbu einnig næsta misjafnar, og ur&u
miklu færri til ab stybja þab skilyrbalaust og af alefli,
heldur en hinir, sem fundu dönskunni ýmislegt til mál-
búta, t. d. ab ekki mætti ætlazt til, aí> aldanskir menn
gæti ritab allt á íslenzku; ab ekki væri geranda ab halda
rettarprúf á landsmanna máli ef útlendur mabur ætti f
hlut*); ab ekki dygbi læknum ab rita heilbrygbisstjúrn-
inni nema á dönsku; sumir studdu málib ab eins á einn
veg, vorkenntu stjúrninni ytra ab rita á íslenzku, og
sögbu núgan tímann ab ákveba þab, um leib og gert
væri út um þab á þjúbfundinum, hversu stjúrn landsins
yrbi hagab framvegis, en þess mundi ekki lángt ab bíba;
þessir jiíngmenn hugbu því nægja, þá í stab, ab beibast
þess: Bab einúngis íslenzk túnga yrbi heban af vib höfb
í öllum embættisgjörbum og embættisbrtífum á lslandi“;
*) Ef frakkneskur mabur væri dreginn fyrir dúm á ís-
landi, eba enskur eba rússneskur, mundu þá margir
dúmarar vorir vera því vaxnir ab halda málsrann-
súknina á þeirra máli, eba yfirdúmurinn, ab dæma
um hvort rett væri ? þessu er reyndar hvergi gaumur
gefinn í neinu landi, heldur er allt, sem fram fer, búkab
á abalmáli landsins, og þess gætt ab eins, ab fá
hinum útlenda manni, sem á í málinu, áreibanlegan
túlk, ef dúmarinn skilur hann ekki sjálfur.