Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1882, Side 32

32
Sogni. Özurr vá víg í Yéum á Upplöndum, þá er hann var í
brúðfor með Sigurði rísa; fyrir þat varð hann landflótti til ís-
lands“. „Vé“ er helgi; helgr hlutr; helgr staðr. Enginn staðr var
jafnheilagr sem hofin, og hygg eg, að einungis að vega víg í hofi
geti heitið „að vega víg í véum“. fað lítr hér út fyrir, að Sig-
urðr hrísi konungr, sonr Haralds hárfagra, hafi annaðhvort sjálfr
kvongazt í hofi, eða Sigurðr hafi verið brúðkaupsgestr og Özur í
fylgð með honum, og hafi þá Özur vegið víg í hofinu í veizlunni,
þvíað eigi er hœgt að sjá, hvernig Özur hefir komizt inn í hofið
til að vega þar víg, nema við þess háttar tœkifœri. Sjá Árb., i.
h., bls. 80. Líkr staðr kemr og fyrir í annarri sögu, og segir hann
nákvæmara frá, og sýnir það ljóslega : að það að vega víg í blótveizlu
var kallað að vega víg í véum. Egils s. Rv. 1856, bl. 98—100 :
„jþat var um várit, at blót mikit skyldi vera at sumri á Gaulum.
þ>at var ágæzt höfuðhof. . . . Eiríkr konungr fór þangat. . . . jpór-
ir hersir bjóst til þeirrar ferðar“, ok segir: ,.þ>órólfr skal fara með
mér ok aðrir þeir förunautar. Skal pórólfr blóta ok leita heilla
þeirn brœðrum........ þ>at var eitt kveld, þá er konungr var til
svefns genginn ok svá þeir þórir ok J>órólfr, en þeir sátu eptir
|>orfiðr ok J>orvaldr, þá kómu þeir brœðr, Eyvindr ok Álfr, ok
settust hjá þeim ok váru allkátir; drukku fyrst sveitardrykkju. J>á
kom þar er horn skyldi drekka til hálfs. Drukku þeir saman Ey-
vindr ok J>orvaldr; en Álfr ok J>orfiðr. En er á leið kveldit, þá
var drukkit við sleitur, ok því næst orðahnippingar, ok þá stóryrði.
J>á hljóp Eyvindr upp, og brá saxi einu, ok lagði á J>orvaldi, svá
at þat var œrit banasár. Síðan hljópu upp hvárirtveggja, konungs-
menn og húskarlar J>óris. En meilll vóru allir Yápnlausir inni,
þvíat þar var liofslielgi .... Eyvindr liaföi vegit í véuin
ok var liann vargr orðinn, ok varð liann þegar hrott at fara...
Eiríkr konungr ok þau Gunnhildr sendu Eyvind suðr til Danmerkr
til Haralds konunngs Gormssonar, þvíat hann niátti þá eigi vera
í norrœnum lðgum“. Af þessum stað er það Ijóst, að þeir hafa
drukkið inni í hofinu og Eyvindr skreyja vegið þar vígið, þar sem
segir, að allir menn vóru voþnlausir inni, þvíat þar var hofshelgi.
Enn fremr sést ljóslega, hvé hofin vóru álitin heilög og mikil
lotning var borin fyrir þeim, þar sem Eiríkr konungr og Gunnhildr
treystust ekki að hafa manninn í norrœnum lögum, eftir það er
hann hafði vegið vígið. heldr urðu að senda hann suðr til Dan-
merkr, með því að hann hefir eigi mátt vera í neinum þeim lands-
hluta, sem norrœn lög náðu yfir. Svo strangt var þetta. Hér sést
það, hvað það er „að vega víg í véum“ og má ætla, að Özur hafi
vegið vígið á sama hátt.
J>að mun hafa verið siðr að leita mönnum heilla i hofunum
með það sem þótti miklu varða, eins og t. d. Hákon jarl Sigmundi