Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1882, Blaðsíða 35

■35
Hrafnkels s., Kh. 1847, bl. 4-: ,-Þá er Hrafnkell hafði land num-
it at Aðalbóli, þá efldi hann blót mikit; Hrafnkell lét gera hof
mikit. Hrafnkell elskaði ekki annat goð meir enn Frey, ok hánum
gaf hann alla hina beztu gripi sína hálfa við sik. Hrafnkell bygði
allan dalinn, ok gaf mönnum lönd, en vildi þó vera yfirmaðr
þeirra, ok tók goðorð yfir feim. Við þetta var lengt nafn hans ok
kallaðr Freysgoði“. Víst má það telja, að hof þetta hafi verið helgað
Frey. „Hrafnkell átti þann grip í eigu sinni, er hánum þótti betri
enn (hverr) annarr, þat var hestr brúnmóálóttur at lit, er hann kallaði
Freyfaxa. Hann gaf Frey vin sínum þann hest hálfan. Á þess-
um hesti hafði hann svá mikla elsku, at hann strengði þess heit,
at hann skyldi þeim manni at bana verða, er hánum riði án hans
vilja“, bl. 5. í Vatnsdœla sögu, bls. 55, er og talað um hest, er
Freyfaxi hét, og Faxa-Brandr átti. Enn fremr er talað íFlateyjar-
bók, bl. 401, um stóðhross, er menn sögðu að Freyr œtti. Freyr átti
göltinn gullinbursta, sem var einn af kostgripum dverganna; göltr-
inn var reiðskjóti Freys og rann loft og lög, og mætti ætla, að í
sambandi við það hafi staðið, að Frey vóru eignaðir þeir hestar, er
beztir þóttu1.
Eg skal hér tilfœra merkilega hoflýsing og goðalýsing úr
Droplaugasonasögu hinni lengri, sem aldrei hefir prentuð verið; tek
eg hér því allan kapítulann, svo að menn geti betr séð sýnishorn
af sögunni. þessi goðalýsing á hér vel við, þar sem Freyr og þór
eru hér œðstu goðin. Titilblaðið á sögunni er þannig: „Handrita-
safn H. bps. Finssonar Nr. 59, inniheldr sögu af þeim Helga og
Grími Droplaugarsonum2.
36. KAP.
„]?að var á einum vetri um skammdegi, að sendimaðr kemr
ofan af Víðivöllum á Arnheiðarstaði og segir, að Droplaug vildi
þeir kœmi upp þangað sem fyrst. þeir brugðu ekki skjótt við
þessa orðsending, og líðr svo fram í vikuna. pá kemr annar sendi-
1) Arbók 1. h. er talað um sónargöltinn, bls. 96—97.
2) Handrit þetta er á landsbókasafninu hér í Bvík; það er með stórri
fljótaskrift, nokkuð bundið ; eg hefi lesið yfir alla söguna, og er það auðséð,
að orðfœri á henni er víða ungt og aflagað, enn það hygg eg, að til grund-
vallar liggi gömul saga, þvíað bæði er í þessari sögu einkennileg lýsing á
húsaskipun og klæðabúnaði. sem er gömul, og auk þess sýnist mér lýsingin
á héraðinu, þar sem sagan gerðist, og eins bœjum, vera svo nákvæm og kunn-
ugleg. þetta geta þeir þó bezt dœmt um, sem kunnugir eru í Fljótsdalshér-
aði. Lýsingin á hofinu og goðunum á Bessastöðum mun ekki vera í heild
sinni neinn seinni tíma tilbúningr, þótt eitthvað kunni að vera orðum auk-
ið eða aflagað, eins og sagan er nú úr garði gerð. Með þvi að engin föst
réttritun er á þessu handriti, sýnist mér engin, ástœða að halda henni, og
hefi því viðhaft þá réttritun, sem annars er á Árbókinni.