Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1882, Qupperneq 33

33
Brestissyni, Fms., 2. b., 107—108. þ>að sýnir og Harðar saga Grím-
kelssonar, bls. 59, að Grímkell gerði það við ráðahag þ>orbjargar
dóttur sinnar: „Grímkell fór til hofs þ>orgerðar hörgabrúðar, ok
vildi mœla fyrir ráðahag þeirra f>orbjargar; en er hann kom í
hofit, þá vóru goðin í busli miklu og brautbúningi af stöllunum.
Grímkell mælti: hví sætir þetta, eðr hvert ætli þér, eðr hvert vili
þér nú heillum snúa? þorgerðr mælti: eigi munum vér til Harð-
ar heillum snúa, þar sem hann hefir rænt Sóta bróður minn gull-
hring sínum hinum góða ok gort honum marga skömm aðra ; vil
ek þó heldr heillum snúa til þorbjargar, ok er yfir henni Ijós svo
mikit, at mik uggir, at þat skili með okkr. En þú munt eiga
skamt ólifat“. Eg hygg því, að margt slíkt hafi farið fram
í hofunum, einkum hjá þeim, er vóru miklir trúmenn þeirrar
tíðar.
„Freyr (sonr Njarðar) er hinn ágætasti af Ásum; hann rœðr
fyrir regni ok skini sólar, ok þar með ávexti jarðar ok á hann er
gott at heita til árs ok friðar: hann ræðr ok féscelu manna“. Sn.
E., Rv. 1848, bls. 16. Af því að Freyr gefr ríkdóm, segir
Egill Skallagrímsson um hann og Njörð í Arinbjarnardrápu, 18.
vísu:
J>víat grjótbjörn
of gœddan hefir
í'reyr ok Njörðr
• at fjárafli.
þ>egar Eirikr konungr hafði ekki látið Egil ná lögum á Gulaþingi
og konungr hafði rænt fé Egils, og látið brenna skip hans, þá var
Agli orðið gramt f geði við konung; þá kvað hann, Egils s., Rv.
1856, bls. 130:
„Svá skyldu goð gjalda
(gram reki bönd af löndum;
reið sé rögn ok Oðinn)
rán míns féar hánum.
Fólkmýgi lát flýja,
Freyr ok Njörðr! af jörðu.
Leiðisk lofða stríði
land-áss, þann er vé grandar“.
Hér ákallar Egill alla þá þrjá guði, er teknir vóru upp í eiðstaf-
inn, og svo öll goðin.
Freyr var mjög dýrkaðr hér á landi og margir trúðu á hann
sérstaklega, sem eðlilegt var, þar sem hann var gróðrarguð. það
er liklegt, að einkum hafi verið á hann heitið, þá er blóta skyldi
til árs eða gróðrar, Hkr., Ynglinga s., bls. 9. Hofið að þ>verá í Eyja-
4 a