Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1882, Qupperneq 49

49
er eg hræddr um að grjótið í vörðuna hafi verið—að minsta kosti
nokkuð af því — tekið úr haugnum. f>essir allir haugar eru „niðr
frá Traðarholti11, þ. e. suðr frá, eða nær sjónum. Við haugana er
fremr fallegt og hálent nokkuð; sáust haugarnir neðan af þjóðveg-
inum af þeim, sem kunnugir eru. Frá haugunum og upp að Trað-
arholti eru svo sem tvær túnlengdir.
|>á er eg hafði virt þenna stað fyrir mér, sem mér líkaði, fór
eg út á Eyrarbakka um kveldið, fékk mér tvo menn til vinnu
daginn eftir og var þar svo um nóttina.
Föstudaginn 13. ág fóreg aftr um morguninn austr að hauga-
vaði; mældi fjarlægðina milli hauganna o. fl., og byrjaði á að taka
uppdrátt af staðnum. Síðan byrjaði eg að láta grafa syðsta haug-
inn kl. 12, og hafði tvo menn i vinnu; lét eg byrja á hliðinni að
vestan og grafa þar þvert inn. þ>egar dró inn í hauginn, kómum
við á hestbein, sem lágu vestan til í haugnum; lét eg þá grafa um-
hverfis þau; og er eg hafði hreinsað burtu alla moldina, kom það
í ljós, að hestbeinin lágu í hring, þ. e. að hann hafði verið hring-
aðr saman og látinn liggja á hœgri hliðinni með hrygginn á berg-
snös nokkurri. Öll helztu beinin lágu reglulega; hryggrinn allr í
röð, þannig að hann myndaði hálfhring aftan frá lend og fram á
höfuð. Fœtrnir vóru kreptir saman, svo sem þá er hestr liggr.
Öll stœrstu beinin vóru heil, enn hauskúpan var fúin mjög oghélt
sér eigi. Framan við höfuðið fann eg leifar af járnhringju með
þorni, sem var orðið fast við ryðklump; fleiri smábúta af járni fann
eg þar, sem ekki höfðu neina verulega lögun, enn sem auðsjáan-
lega vóru leifar af járnmélunum og beizlisbúnaðinum; var það auð-
séð, að hestrinn hefir verið látinn í hauginn með beizlinu við. þ>eg-
ar þessu var lokið, var komið kveld; fór eg þá út að Ásgautsstöð-
um og var þar um nóttina.
Laugardaginn 14. ág. hafði eg og tvo menn í vinnu. Gat eg
þó ekki haldið áfram rannsókninni á þessum haug, af því að eg
þurfti sjálfr að vera lítið eitt fráverandi. Lét eg því byrja á nyrzta
hauginum hinum megin við götuna, sem sögurnar ákveða að sé
Hrafns þ>orviðarsonar; lét eg fyrst bera burtu vörðuna. Haugr
þessi er 20 fet í þvermál, kringlóttr og grjóthlaðinn umhverfis.
Hæð haugsins, eins og hann var nú á sig kominn, var 3 fet.
Haugrinn stóð á barði og þar var þessi hæð. Á hinar hlið-
arnar var hann miklu lægri. Eg lét byrja að útnorðanverðu á
haugnum, þar sem hann var hæstr. þ>egar inn í hauginn dró, var
eg kominn aftr; kom þar þá í ljós hauskúpa af manni. Gróf eg
þá til beggja hliða og svo umhverfis og gékk því lengi. Lágu
beinin í austr og vestr, höfuð í vestr. Hauskúpan eða allr heila-
umbúningrinn var nokkurn veginn heill, enn datt þó i sundr, þeg-
ar upp var tekinn, hversu varlega sem með var farið. Beinin vóru
5 a