Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1882, Qupperneq 50

50
orðin mjög fúin ; þó sást fyrir, hvernig þau höfðu legið. Leggr-
inn var nokkurn veginn heill úr öðrum handleggnum og nokkuð
af beinunum úr upplíkamanum, enn neðri partrinn allr fúinn, nema
eitt bein nálægt hnéskelinni. Við vinstri hlið beinanna var mikil
og löng rák í moldinni af ryði; enda mátti taka upp smáparta af
ryði þessu; enn datt þó alt í sundr. Líka fanst þar nokkuð af
tré, enn sem þó heldr eigi loddi saman. f>ar að auki var þar
moldin víða grœnleit sem af spansgrœnu. þessi ryðrák í moldinni
þykir mér líkast að verið hafi eftir sverð, er legið hafi við vinstri
hlið, enda fleiri vopn. þar að auki fundust tvær glertölur litlar með
gati, önnur þrískift, gul að lit; hún var lík þeim smátölum, sem
fundust í Brúar- og Kornsárfundinum, sjá Árb. i. h. Hin var tví-
skift eða sem tvær saman, lítil, úr bláu gleri, með gyltum röndum
langs yfir. Gullið er eigi innlagt, að mér virðist, heldr líkast því
sem lögð væri gullblöð utan á glerið ; engin er slík til hér á safn-
inu. Gat var í gegn um hana. Ofan á brjóstinu á líkinu lá stór
steinn og fieiri þar umhverfis, og haugrinn ofan þakinn steinum.
Eg gróf hauginn ofan í möl og að innan hringinn í kring 18 fet í
þvermál og á þriðju alin á dýpt, þar sem neðst var grafið. þá var
kominn dagr að kveldi, og varð eg því að hætta að svo komnu.
Mánudaginn 16. ágúst hafði eg og tvomenn f vinnu; laukeg
þá við nyrzta hauginn um morguninn. Síðan byrjaði eg á haug
þeim, sem næstr er vaðinu hinum megin götunnar; hóf eg að grafa
vestan í hlið hans. þegar dró inn f hauginn, varð fyrir berghella
slétt; þar niðr við helluna kómu í ljós tveir lærleggir af manni ;
vóru þeir heilir að öðru enn því, að á þá vöntuðu köstin. þeir
lágu samhliða með litlu bili á milli. Eigi var þar meira af manna-
beinum, enn moldin var svört og grœnleit. þegar austar kom í
hauginn, kómu í ljós hestsbein digr. Eg gróf umhverfis alt þetta,
enn eigi fann eg nema stœrstu beinin. Hauskúpan var fúin, enn
jaxlarnir vóru eftir, ákaflega stórir; hjá þeim lá stór beizlishringr,
sem datt þó í sundr í fimm parta, er á honum var tekið; partana
má leggja saman og sjá lögun hans. þar var fleira af ryðbútum,
sjálfsagt úr járnmélunum. Líkami mannsins hefir snúið í útnorðr
og landsuðr, höfuðið í útnorðr, og hestrinn til fóta eða sem and-
fœtingr. Hestrinn hefir legið á hœgri hliðinni, enn þó ekki hring-
aðr saman sem í hinum haugunum. Stórir steinar lágu þar, sem
mannslíkaminn hefir verið, og hafa þeir legið ofan á honum. Stein-
ar vóru og ofan á hestbeinunum. Eg lét grafa haug þenna
hringinn í kring að innan 17 fet í þvermál. Slétt berghella er í
miðjum haugnum og lágu þar hestbeinin á, sem áðr er sagt. Eg
fann ekki meira, svo teljanda sé, í þessum haug.
Síðara hluta dags var lokið við að rannsaka þenna haug. f>á
tók eg til aftr við syðsta hauginn, sem eg hafði fyrst byrjað á,