Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1882, Qupperneq 60

Rannsókn
í Breiðafjarðardölum og í órsnes-
þingi og um hina nyrðri strönd 1881
eftir
Sigurð Vigfússon.
Fornleifafélagið hafði ákveðið, að rannsakaðir yrði nákvæm-
lega hinir helztu staðir í þeim ágætu sögum, sem gerzt hafa í
Breiðafirði, enda var það sérstakr tilgangr þeirrar ferðar, að kanna
þær hoftóttir, sem sagnir voru þar um.
Eg fór héðan af stað úr Reykjavík aðfaranóttina föstudagsins
3. júní með strandferðaskipinu Arctúrus; kómum vér á Stykkis-
hólm laugardaginn e. m. Var eg þar um nóttina og á hvítasunnu-
dag 5. júní\ notaði eg þann tíma til að spyrjast fyrir um fornleifar
í þórsnesi og á því svæði, sem Eyrbyggja s. talar um. Mánudag-
inn 6. júní fór eg af stað úr Stykkishólmi og inn yfir Breiðasund
og upp í Dagverðarnes; vér fórum fyrir utan Hrappsey og þó
fyrir innan Klakkeyjar, sem nú eru kallaðar, þvíað eg vildi sjá
Dímonarvog, þar sem Eyjólfr Æsuson leyndi skipi Eiríks rauða,
eftir það að þeir þorgestr höfðu barizt hjá garði að Dröngum; þáfór
Eiríkr að leita Grœnlands. Landn. bls. 104: „þeir Eiríkr urðusekir
á f órsnesþingi; hann bjó skip í Eireksvági, enn Eyjölfr leyndi
honum í Dímonarvági, meðan þeir forgestr leituðu hans um eyjarA
Eins er þetta í Eyrbyggja s., bls. 37—38. Vogrinn liggr inn með
hinni eystri Dímon, og er ekki allskammr, og er ey fyrir framan
mynnið á vognum; er þar allgott leyni, þvíað ekki sést inn á
botninn, fyrr enn komið er á voginn, enn þar liggr ekki þjóðleið
um. þeir Arnkell goði og Vermundr mjóvi bjuggu og skip
þórarins svarta í Dímonarvogi; sat Arnkell þar við, og fylgdu
þeir honum síðan út um Elliðaey, Eyrbyggja s. bls. 36. Skamt
þar fyrir innan er Seljasund milli Hrappseyjar og Purkeyjar. þar
innan til í sundinu er Einarslboði, litið og kollótt blindsker, sem
kemr upp um hér um bil hálffallið út. Hann er rétt á leiðinni,
þegar farið er upp í Dagverðarnes; þar druknaði Einar skála-
glamm, bróðir Osvífrs hins spaka. Einar var ágætr maðr og
skáld gott. Honum er bezt lýst í fám orðum i Egilssögu, Reykja-
vik 1856, kap. 82. Landn. segir bls. 95: „ok var son þeirra (Helga