Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1882, Qupperneq 62

Ó2
hún er mjög falleg; hún er meir enn 2 áln. á hæð, og með tveim
örmum til að loka saman. Myndirnar eru skornar úr smágervu tré, og
gerðar af mikilli list; klæðafellingarnar eru mjög náttúrlegar; á
hœgra armi töflunnar er umskurnin, enn á hinum vinstra er verið
að vígja saman Jósep og Mariu, og báðum megin upp yfir engla-
myndir. Á miðparti töflunnar sést ofan á turnana á Jerúsalem að
baki til; svo sýnast að vera hæðir, og eru þar margs konar dýr,
og menn ríðandi; þar undir eru einhvers konar hvelfingar, og svo
þar undir einhver fórnargerð, enn englamyndir upp yfir. Enn
fyrir ofan borgarturnana er guðs mynd og heldr á jarðarhnettinum.
Oll er taflan yfir höfuð vel gylt, og búningarnir með ýmsum litum
málaðir og miklu skrauti. Prédikunarstóllinn er gamall og allr
málaðr með góðum myndum; hann er þannig gerðr, að utan fyrir
myndunum eru hurðir; þar á eru málaðar myndir af Daða á Skarði
og konu hans; stendr undir þeim: „Daði Bjarnarson dó 1643, 68
ára“ og „Arnfrijður Benedictsdótter, dó 1647, á 78 aldurs ári“. jpess-
ar myndir sýna vel íslenzka búninginn, eins og hann var eftir
1600. far er og brúðhjónabekkr gamall skorinn með rósum og
höfðaletri1. Á kirkjuhurðinni er gamall listi útskorinn; á honum
er dreki eða eitthvert kynjadýr; aftr úr halanum á því gengr
rósagrein; hún er 2 al. og 14 þuml. á lengd. þ>etta er vel skorið
og gamalt og sýnir útskurðarverkið, sem verið hefir á kirkjunum.
Fyrra hluta dags, miðvikudaginn 8. júni, gerði eg dagbók
mina, fór síðan af stað inn að Fagradal eftir hádegi. pegar eg
fór frá Skarði, skoðaði eg Alidarkeldu. Menn hafa mikla trú á,
að þar sé fólgið fé. þ»etta er heldr enginn tilbúningr eða munn-
mæli, þviað Landn. segir bls. 125: „Geirmundr fal fé sitt mikit í
Andarkeldu undir Skarði“. Kelda þessi er þar skamt inn frá
„Skarðshyrnu“ inn með hlíðinni; myndast hún þar af uppsprett-
um, sem eru fyrir ofan; að keldunni eru háir barmar, og er hún
14—15 al. í þvermál, líkt á alla vegi. f>egar dregr svo sem 20
faðma niðr frá keldunni, fer að halla niðr; ef hún væri rannsök-
uð, þyrfti að grafa hér um bil 25 faðma langan skurð og nokkuð
djúpan, sem fœri eftir dýpt keldunnar; þá hygg eg hœgt að ræsa
hana fram. Nokkurar grjótklappir sýnast að vera neðan til, enn
sem eg held þó ekki þyrfti að verða mjög til fyrirstöðu. Fyrir
innan svo kallaðan Tindamel, enn fyrir utan Níprhlíð, standa
steinar tveir rétt við veginn, sem kallaðir eru Hringsteinar. Gat-
an liggr á millum þeirra; í þær hliðar, er að götunni veit, eru
göt í steinana; þó er nú brotið út úr því á öðrum; hringar eiga
að hafa verið í steinunum áðr. þetta munu vera þeir klofasteinar,
1) þenna brúðhjónabekk gaf frú Ingibjörg safninu og fleira.