Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1883, Page 27

27
en konurnar sátu meirr upp í brekkuna; var þar fórdis ok
margar aðrar, er gaman þótti at horfa á leikinn. f>á kvað Gísli
vísu: „Teina sa ec i tune“ o. s. fr. f>órdís systir hans heyrði vís-
una, ok nam þegar“. Mns. bl. 32—33 : Gfsli sezt niðr ok gjörir
at trénu, horfir d hauginn þorgríms; snjórr var á jörðu; enn kon-
ur sátu upp f brekkuna, f>órdís systir hans ok margar aðrar; Gísli
kvað þá vísu, er æfa skylde: „Teina sá ek í túni“ o. s. fr. þ>órdís
nam þegar vfsuna“. Hút. bl. 151, er þessu samhljóða. Hér af er
það ljóst, að haugrinn var þar sem útsuðrhlið hans horfði við frá
þeim stað, sem Gísli sat, og að Gfsli var ekki langt frá þórdfsi, er
hann kvað vísuna, þar sem hún nam hana þegar. Nú kemr þriði
staðrinn, er J>órdís leiddi Börk á götu, er hann fór suðr í f>órsnes.
Ms. bl, 119: „f>at er mælt, at þ>órdís Súrsdóttir leiddi þá á götu.
þ>á mælti Börkr .... Ok nú eru þau komin mjök inn at haugn-
um porgríms, er þau talaz þetta við, ok nú stingr hún fótum við, ok
kvez ekki ganga mundu lengra, ok segir honum nú þetta, er hann
spyrr at, ok hversu Gísli hafði kveðit vísuna, er hann gerði at
knatttrénu of haustit, ok hann leit til haugsins viS, er hann kvat vís-
una“. Mns. bl. 34: „Frá þvf er sagt, at f>órdís Súrsdóttir hefir
leiddan Börk á götu, kona hans, enn systir Gísla. J>á mælti Börkr
. . . f>au eru nú ok komin at hauginum J>orgríms, er þau rœða þetta.
f>á stingr hón við fótum ok kvezt ekki fara leingra; segir hón nú
ok, hvath Gísli hafðe kveðit, þá er hann leit hauginn J>orgrfms“.
í Hút. bl. 153 er þetta eins. þ>essi staðr sýnir það glögt, að haugr-
inn hefir verið nálægt götunni, sem þau Börkr fóru, og sem liggr
inn með Seftjörninni rétt fyrir ofan brekkuna, sem konurnar sátu,
og inn tíl Hatikadalsár ofan til við ósinn ; þannig liggr vegrinn
enn f dag, og þannig hefir hann legið, samkvæmt því sem þar til
hagar, sjá pl. 1, mynd 1. fegar Gísli gerði að knatttrénu, hefir
hann farið upp í brekkuna ok sezt niðr nær f>órdísi. Svæði það,
sem haugrinn stóð á, er þvf á allar hliðar ákveðið af þremr stöð-
um f hverri sögu, og þær á öllum stöðunum alveg samhljóða ; það
er auðséð, að sá, sem söguna ritaði, hefir verið kunnugr í Hauka-
dal. þ>annig hefi eg þá gert grein fyrir, af hvaða ástœðum eg
hefi sett hauginn á þessum stað á uppdráttinn; hann er settr með
punktum; það er auðvitað, að það getr munað nokkrum föðmum;
haugrinn hefir getað verið eins fyrir neðan götuna, og þá nær ósn-
um; það verðr ekki ákveðið. Haugrinn er upp blásinn, sem fyr
segir, eða á einhvern hátt eyðilagðr, og steinninn, sem Gísli lagði
í skipið, mun vera sokkinn niðr í melinn. þ>orgrímshaugr þurfti
ekki að hafa verið neitt sérlega stór, þó hann væri lagðr f skip;
það er liklegt, að það hafi einungis verið lftill bátr; það er og auð-
séð af sögunni, þar sem skipið þótti hrökkva fyrir og brakaði í