Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1883, Blaðsíða 68

68
mun hafa skilið með þeim Aroni. Með því hér var ekki meira
að athuga, héldum við á stað og komum út að Otrardal um kveld-
ið ; var eg þar um nóttina.
Sun-nudaginn 6. ágúst var eg kyrr í Otrardal og hvíldi mig.
Mánudaginn 7. ágúst komst eg ekki á stað frá Otrardal, sem
eg hafði ætlað, enn ferðinni var heitið út með Arnarfirði til að
útvega gamla hluti til forngripasafnsins, því nokkur tími var enn
þangað til von var á gufuskipinu Valdimar. þ>enna dag notaði eg
því til að skoða mig hér um. í Otrardal bjó, sem kunnugt er,
Eyólfr grái, sonr pórðar Gellis, langan aldr; hann var mikill
höfðingi, og hefir haft goðorð um alla vestrfjörðuna, eða eitt af
hinum þremr goðorðum í f>orskafjarðarþingi. Otrardalr hefir verið
stórmannleg jörð ; þar er fallegt; mikill dalr og víðr gengr þar
upp ; bœrinn stendr að vestanverðu í dalnum, skamt upp frá sjón-
um, enn hinn forni bœr hefir staðið ofar eða nær hlíðinni, enn
verið fluttr sökum skriðna úr fjallinu; túnið er ákaflega stórt, og
má viðast rekja hinn forna garð, sem verið hefir sumstaðar mjög
digr. Upp í túninu er ferskeytt girðing, öll nær slétt, sem líklega
hefir verið einhverskonar akr eða sáðland. Eg leitaði hér mikið
að hoftótt, enn fann engin slík merki ; f Otrardal hefir þó hlotið
að vera hof ; líklega hefir það staðið þar sem bœrinn stendr nú.
Kirkjan stendr nú fram undan bœnum, enn sagt er, að hin gamla
kirkja hafi staðið neðar í túninu eða nær sjónum, og þar hafi
fundizt mannabein, er þar var grafið til. Síðan gerði eg dag-
bók mína.
þriðjudaginn 8. ágúst fór eg út á Bíldudal, og þaðan út að
Hóli um kveldið ; kom þar um nóttina.
Miðvikudaginn 9. ágúst var eg á Hóli, því eg þurfti að hafa
þar langa dvöl, þar eg fékk þar marga hluti gamla, og þar á
meðal góða gripi úr silfri.
Fimtudaginn 10. ágúst fór eg út að Selárdal; kom á ýmsa
bœi. Selárdalr er yzti bœr þeim meginn Arnarfjarðar.
Föstudaginn 11. ágúst var regn og stormr mikill; var eg
kyrr í Selárdal, enda fékk eg hér ýmsa gamla hluti, og þar á
meðal litla altaristöflu úthögna, úr marmara eða alabast, með
myndum, góðan grip frá 15. öld. A hlaðinu í Selárdal er hellu-
steinn merkilegr ; hann stendr langt í jörð, enn alt, sem upp úr
stendr, er hann högginn sléttr á öllum hliðum, og eru þær nokkuð
aðdregnar eða hallast að ; steinninn er 1 al. og 18 þuml. á lengd,
og 13 þuml. á breidd, og nær 18 þuml. á hæð, það sem upp
stendr úr jörðinni ; að ofan eru í steininn 3 bollar í röð vel kringl-
óttir, og allir nær jafn stórir; þeir eru að þvermáli ö1j2 þuml. og
nær 5 þuml. á dýpt ; niðr i jörðina mun steinninn standa um s/4 al.
eða meir. þ>essi bollasteinn er að því leyti sá merkasti, er eg hefi