Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1883, Blaðsíða 29

2 9
brekkunum, sem liggja upp í dalinn, eru smá hjallar, og nú víða
upp blásið; hér lftr út fyrir að hafi verið skógr, enda hafa hér
fundizt birkihríslur fúnar í giljabörmum f tíð þeirra tnanna, sem
nú eru í Haukadal. Hér er landslagið skógarlegast. og sfzt undir-
orpið skriðum. Haukadalr er líka enn svo frjósamr, þó hann sé
orðinn mjög eyðilagðr af skriðum hið efra, að líklegt er, að þar
hafi sumstaðar verið þykkr skógr í fornöld, einkannlega upp í
dalnum, Hér mun það hafa verið, sem sagan talar um, að Gfsli
ók fjárhlut sfnum til skógar með þ>órði huglausa, þegar Börkr
kom á Hól og leitaði eftir honum ; Gísli skaut þá til bana jþórodd
og austmanninn úr skóginum; hér er sléttlendi upp með hlíðinni,
og hefir vel mátt aka. f>etta getr og hafa verið norðr með hlíð-
inni, með því þar hafi verið skógr, slfkt verðr ekki svo með vissu
ákveðið. Ur Lambadal hefir Gísli farið upp á fjallið fyrir vestan
Haukadal eða að húsabaki, eins og sögurnar segja um alla þessa
atburði. Ms. bl. 121 —123, og mns. bl. 36—38. Ur Lambadal verðr
komizt upp á fjallið, sem er mjög hátt, enn neðar úr dalnum ekki.
Niðr úr Lambadal rennr lítil á eða gil; rétt þar fyrir ofan eru nú
gamlar seltóttir frá Haukadal; hér hygg eg að Orras/að'ir hafi
verið, enn nafnið er týnt, og seltóttirnar hafi verið bygðar ofan í
þær fornu rústir; ofar f dalnum þeim meginn hefir ekki getað ver-
ið býli, því þá tekr við brött hlíðin niðr að ánni; ms. bl. 117:
„forgeirr hét maðr, ok var kallaðr Orri; hann bjó á Orrastöðum“.
Eins er þetta í mns. bl. 33 og í Hút. bl. 152, enn ekki fremr til
tekið, hvar bœrinn hafi verið.
Fyrir austan ána, nokkru ofar í dalnum enn seltóttirnar, er
stórt svæði mýrlent, sem nú er kallað Skamiufótarengi; eg hygg
það vfst, að hér hafi verið Skammfótarmýn, þar sem þetta nafn
hefir haldizt þar við; ofar í dalnum hefir Skammfótarmýri hvergi
getað verið, hvorugu meginn; þar er engin mýri til. f>essi mýri,
sem nú er kölluð Skammfótarengi, er bæði sérstök og er efst í
dalnum af öllum mýrum að austanverðu, enn neðar í dalnum eru
alstaðar samanhangandi mýraflákar beggja meginn árinnar, alt heim
að bœjum. Hjá Skammfótarengi sést nú ekki nema gömul tótt,
ofan til við mýrina í móunum við ána. Heiman til við mýrina er
gömul skriða stór, sem fallið hefir niðr úr hlfðinni og myndar
hrygg alt niðr að á; getr þessi skriða verið jarðfall það, sem sag-
an talar um að sjáist fyrir, þegar hún var rituð, ms. bl. 118 og
mns. bl. 32; er það víst, að þessi skriða hefir getað tekið af lítil-
fjörlegan bœ. Enn það sem sýnist stríða á móti þessu er, að báð-
ar sögurnar segja, að Skammfótarmýri hafi verið fyrir vestan á,
ms. bl. 117: „Bergr hét maðr, ok var kallaðr skammfótr; hann
bjó á Skammfótarmýri fyrir vestan ána“, eins er þetta í mns. bl.
33. Eg verð að álfta, að þetta sé ritvilla, sem komizt hefir inn f