Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1883, Qupperneq 46

46
brött hæð, er lig'gr upp frá ánni, víða með klettum framan í. Fyrir
sunnan kleifarnar rennr lœkr í djúpum farvegi, og ofan f ána,
sem heitir Snorralœkr, sjá pl. III. mynd i. Kleifarnar eru hér
sýndar eins og þær líta út frá fylgsninu. Hér gengr fram kletta-
nef, með dálitlu standbergi að framan, svo hátt, að ekki verðr kom-
izt upp, enn niðr frá því er bratt og lausagrjót; framan í bergið
er skarð, eins og myndin sýnir, og er þar auðvelt að fara upp og
ofan. Bóndinn í Botni sýndi mér, að hann hefði sprengt úr kletta-
nefinu beggja meginn og rutt upp skarðið, til að geta komizt þar
með heyband ofan ; hann sýndi mér og kennimerki þess, að skarðið
eða glufan hefði ekki áðr verið breiðari enn svo sem 2 al., og
þannig er það sýnt á myndinni. Á kleifunum ber hátt, og sér í
svartleit börðin heiman frá bœnum, enn annað er skógi vaxið til
að sjá; hér er því ekki um að villast, hvergi annarstaðar hagarhér
þannig til. Að framan og sunnanverðu eru kleifarnar flatar að of-
an, eða þetta klettanef, sem fram gengr; fremst er berg og þá
stórar hellur. og þá smærri og smásteinar, sjá pl. II. mynd 2,
kleifarnar að ofan; er sýndr syðri hlutinn milli glufunnar eða
skarðsins og Snorralœkjar; hér hefir Gísli staðið, því hér var um
að gera að verja, með því að upp má komast að sunnanverðu
úr lœkjarfarvegnum á baka til við bergið; þó er það nokkuð tor-
velt; hér var gott að standa og það bezta vígi, sem til er á kleif-
unum ; alt er þetta því ljóst.
Niðr frá kleifunum með ánni er hvammr, allr grasi vaxinn og
með skógarrunnum, enn lítið eitt grjót í barðinu fyrir ofan, er að
fjallinu veit. Eg leitaði að fylgsninu eftir sögunum og fann það
eins og mér væri til vísað, líkt og Eyjólfr grá. þ>egar við eitt sinn
gengum upp eftir hvamminum, varð mér litið til hœgri handar; sá
eg þar sem ferskeytta laut inn á milli skógarrunna, upp við barðið;
niðri í þessari laut var graslag öðruvísi, og sýndist mér þetta und-
arlegt; skal eg síðar lýsa ransókninni á þessu, enn minnast nú
á fylgsnið fyrir norðan ána.
Eg spurði vandlega að öllum kennimerkjum í Geirþjófsfirði í
skógunum, einkannlega kringum bœinn, hversu lítilfjörleg sem vera
kynni. Upp u.ndir hlíðinni fyrir norðan ána, nokkru ofar enn beint
upp undan Auðarbœ, var mér sýnt lítilfjörlegt mannvirki, sem
sýndist vera; það er í stóru grashvolfi eða lægð, og framan í þúfna-
barði, í nokkrum halla; þetta mannvirki var ferskeytt að lögun,
og var djúp lægð ofan í það í miðju, vel alin, enn að utan og þó
einkannlega að ofan var það jafnt og yfirborð jarðar, enn fyrir
báðum kömpunum sást, og greinilega fyrir dyrunum, sem sneru of-
an eftir að bœnum; þetta mannvirki var mjög lítið, að eins nokkur
fet á hvern veg. Síðar skal eg lýsa ransókninni á þessu, enn eg verð
fyrst að lýsa nokkuð Einhamri í sambandi við það, sem áðr er sagt.