Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1883, Qupperneq 57

57
átti hér að vega niðr fyrir sig. f>etta er því alveg rétt, og sýnir,
að hér var einstígi upp; hér fyrir neðan er lítill flötr, og gott að
standa, enn annarstaðar hallar niðr frá berginu, sem fyr segir. Nú
sjá þeir Eyólfr, að þetta má ekki þannig ganga, þeir muni aldrei
vinna Gísla á þenna hátt; þvi segir mns. þetta, sem bæði er fylst
og réttast: „nú leita þeir sér ráðs“, þ. e. nú fara þeir að hyggja
að betr, og ieita fyrir sér, hvort hvergi megi komast að Gísla
annarstaðar, nefnil. að ofan frá ; nú hafa þeir því nokkrir farið inn
fyrir hamarinn, og þar upp á hann—þetta lá beinast við, með því
það var skemst, sjá myndina — og þá fundið þenna stað, sem eg
hefi sýnt, og þá skipað sér til aðsóknar í tvo staði, og sótt að
tveggja vegna. Eg skal geta þess, að klettastandrinn í heild sinni
hefir ef til vill orðið heldr hár á myndinni, í samanburði við ham-
arinn, þannig að hæðin af standinum og upp á brúnina sé of lítil,
enn þess ber að gæta, að hæðin á þessu er töluvert meiri enn
hún sýnist á myndinni, bæði vegna þess, að myndin varð ekki
tekin nema frá miklu læg'ri stað, og þó einkannlega vegna hins,
að á þessum stað beint upp frá klettinum hallar fram á brúnina,
svo að hún er ekki skörp, og siðan er halli niðr á klettastandinn,
eins og myndin sýnir, þannig að það gengr ekki beint upp, og
þess vegna má hér komast; af þessum orsökum gengr þetta nokk-
uð í sig, og sýnist lægra enn er. Frá þessum stað að ofan
hafa getað komizt að til aðsóknar fleiri menn í senn, enn ekki
hafa þeir komizt svo ofan á klettinn, að þeir næði til Gísla með
'sverðshöggum, því hér er bratt niðr, og rúmið lítið niðri fyrir, og
þá ekki dælt að fara, þar sem Gísli stóð hér fyrir; þess vegna er
það svo rétt, sem sagan segir tvisvar hvað eftir annað, að þeir
hafi lagt til hans með spjótum; engri verulegri aðsókn annari enn
spjótalögum hafa þeir getað komið við, hvorki að ofan né neðan.
Hefði nú ekki þannig hagað hér til, myndi það ómögulegt, að
Gísli hefði getað varizt svo lengi mörgum mönnum, sem var ein-
vala lið að hreysti og harðfengi. þ>að var ofan eftir skorinni að
Gísli hljóp, þegar hann hafði kveðið vísuna; — mns. segir blátt
áfram, ofan af hamrinum — hér hefir þ>órðr frændi Eyólfs staðið
efstr í skorinni, því áðr segir, að hann var annar sá fremsti í að-
sókninni með Eyólfi; hafa þeir skift sér til aðsóknarinnar, bæði
ofan og neðan. Hér segir, að þeir hafi dregið Gísla ofan og tek-
ið af honum sverðið, og götvað hann þar í grjótinu ; þetta getr
verið alveg rétt, því nóg smágrjót er undir hamrinum, enn eg skal
þó minnast hér meira á síðar. þ>að er merkilegt, hvað ritari sög-
unnar segir hér að endingu ; hann lýsir yfir því, að menn viti
þessa atburði með sannindum ; þannig hefir það og reynzt, sam-
kvæmt því sem hér að framan er sýnt.
Nú skal eg bera þetta saman við ms., enn ekki er þörf að