Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1883, Side 67

6 7
áðr enn hamn fór úr Dýrafirði. Eg skal og geta þess, að Haganes
heitir nú langt inn í Arnarfirði að sunnanverðu, skamt fyrir utan
Otrardal, og fyrir innan Bíldudalsveginn. Af því að eg hefi heyrt
þá tilgátu, að þetta kynni að vera nesið, sem Gísli lenti við, þá
skal eg taka það fram, að þetta getr með engu móti verið ; Hút.
getr ekki meint þetta nes, nema ef söguritarinn hefði einungis
haft nafnið í huganum, því það eru beint orð sögunnar, eins og í
mns., að þetta var áðr enn Gísli reri „yfir fyrir nesið“, þ. e. nesið
milli Dýrafjarðar og Arnarfjarðar, eða Sléttanes, og svo inn á
Arnarfjörð ; „yfir“ þ. e. inn á eða inn; báðar sögurnar segja : yfir
Geirþjófsfjörð, enn meiningin er þó, inn í botn á Geirþjófsfirði.
Undan þessu nesi er og ekkert sker, sem við söguna gæti átt; eg
hefi margoft komið á þetta Haganes. f»ar að auki er það óhugs-
andi, að Gísli myndi gera vart við sig svo nálægt Otrardal, og
róa þar inn með landi; Gísli hefir sjálfsagt hvergi komið við land
i Arnarfirði, og farið beint inn fjörðinn, eða nær Sléttanesi. Eg
hefi þá tekið alt fram, sem eg veit þessu máli til skýringar, og
verð að álíta það fullsannað, þó eg hafi ekki komið á Hafnarnes.
Eftir að eg hafði athugað það, sem mér þótti mest nauðsýn
til bera, og gert dagbók mina, laugardaginn 5. ágúst, sem fyr
segir, bjóst eg á stað úr Geirþjófsfirði kl. 4 e. m., eftir að hafa
verið þar 6 daga. Eg fékk mér flutning út fjörðinn, og út að
Otrardal. Við lentum við Sperlahlíð, þvi þangað var lítið erindi;
síðan fórum við yfir að Krosseyri, Geirþjófsfjarðareyri, því þar
þurfti eg að koma. Hér var Aron Hjörleifsson á laun eitt sinn
meðan hann var í sekt sinni; þá bjó hér iitill bóndi. Aron var
einu sinni að gera að bát þar í nausti á Eyrinni; þá komu 3 menn
að ríðandi alvopnaðir, sem Sturla Sighvatsson hafði sent til höfuðs
Aroni, Rögnvaldr, forvaldr og danza-Bergr; enn til Arons vóru
áðr komnir 2 ferðamenn ókunnugir, Sigurðr og Egill ; þeir hjálp-
uðu Aroni, þvi þá Rögnvald bar brátt að ; hér börðust þeir allir;
Aron drap Rögnvald; þá leituðu hinir undan; forvaldr komst á bak,
enn Bergr í stigreipið öðrum fœti, og lá á grúfu þverbak yfir
hestinn, enn jþorvaldr keyrði undir honum og upp á skriðuna, því
Aron fór eftir þeim ákaflega, og vildi ekki missa annarshvors; þá
kallar f>orvaldr hátt: „Upp þér Sturla! hér hleypr fjandinn Aron
eptir okkr. Aroni þótti ekki örvænt at satt væri ok nam staðar“;
bar þá svo upp á „leytit“, og við þenna prett komust þeir undan.
Sturlunga s. II. bl. 332—334; Biskupa s. I. bl. 540—541, og bl.
624—625. Frá þessu er greinilega sagt á öllum þessum stöðum,
og öllu ber saman, eins og Arons s. er mæta vel sögð. Alt
stendr þetta heima, að því er séð verðr. Á framanverðri eyrinni
er gamalt naust niðr sokkið, er líklega er það sama, því ekki er
hér um mikið svæði að gera ; fyrir innan bœinn er leytið, þar sem