Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1911, Síða 30

32
og áttu fiest að greiðast í búanda-kirkju-garði á Þingvelli. Allar út-
legðir (fésektir), er dæmdar voru á alþingi, átti lögsögumaður hálfar
og skyldi dæma eindaga á þeim öllum annað sumar miðvikudag í
mitt þing (lögsmþ.1). Margar aðrar sektir og gjöld skyldi gjalda þá,
sbr. ómagab., Kb. II., 18. og 16. bls.; festaþ., Kb. II., 37. og
56. bls.; um fjárleigur, Kb. II., 147.—48. bls., Stlib. 248. bls.;
vígslóða, Kb. I., 190. bls.; krist.l.þ., Kb. I., 21. bls. — Virðist svo
sem að þennan dag hafi ekki neitt það átt að fara fram, er hindraði
menn frá að sinna þessum gjöldum og greiðslum, enda eru engin
ákvæði i Grágás um aðrar athafnir á alþingi þann dag.
Það bendir ótvírætt á að alþingi hafi venjulega staðið yfir í tvær
vikur eða framundir það, að dagur þessi var kallaður miðvikudagur
í mitt ]nng; sömuleiðis er næsti dagur, fimtudagurinn í 12. viku sum-
ars kallur »ín .v. dag(r) vico i mitt þing« í Kb. II., 129. bls. Þessar
tvær vikur eru í Sthb., 113. bls., nefndar »þingvikur«: »eigi
scal (eið-)f0ra (ómaga) vm langa fösto. ne vm löghelgar tiþir. oc eigi
þær vicor vi. tvær fyrir alþingi. oc þingvicor ,ii. oc tvær eptir þing
enar næsto«. Um það finnast þó hvergi bein ákvæði nú hversu
lengi alþingið skyldi standa yfir og er jafnvel ekki óeðlilegt að það
hafi staðið misjafnlega lengi yfir, þingtíminn orðið stundum skemri
en 2 vikur.
Vér höfum nú tint flest, er fram skyldi fara hina fyrri viku
þingsins. Virðast störfin dag hvern hafa verið ærin fyrir þann og
þann daginn. Að tveim dögum undanskyldum, »drottinsdegi enum
siðara i þinge« og »þinglausnadegi« (þ. e. sunnudeginum og miðviku-
deginum, stæði þing réttar tvær vikur, og fimtudagurinn í 11. viku
sumars teljist með), verðum vér ekki varir við nein ákvæði í Grá-
gás hvað gert skyldi hina síðari þingvikuna. En þar eð útlit virð-
ist vera fyrir, að ekki hafi mikið meira orðið framkvæmt á degi
hverjum hina fyrri vikuna, en það sem bent hefir verið á hér að
framan og lögsögumaður átti á hverju þingi að segja eða lesa upp
mikinn hluta allra laganna, er næst að ætla að lögsaga hans hafi
orðið fram að fara fimtudag, fostudag og laugardag’ i 12. víku
sumars. Samkv. lögsmþ.1) »er lögsögo maðr scylldr til þess at segia
up lög þátto alla a. þrimr sumrom hueriom. eN þingscop huert sum-
ar«, þingsköpin átti hann, eins og sagt var hér að framan, að segja
upp strax á föstudagsmorguninn2), en engin ákvæði eru um hvenær
hann skyldi segja hina þáttuna upp. í lögrþ.8) er m. a. svo hljóðandi
‘) Kb. I., 209. bls.
J) Kb. I., 210. og 216.-217. bls.
•) Kb. I., 216. bls.