Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1911, Síða 58

Glúmshaugur.
Jörðin undir Hrauni (Hraun, Undirhraun) í Meðallandi er gömul
Kirkjubæjarklaustursjörð. í úttekt umboðsins 5. Júní 1847, og eins í
úttektinni 7. Maí 1857, þegar Jón umboðsmaður Jónsson tekur við,
eptir Björn Kristjánsson andaðan (d. 1856), eru til greind þessi landa-
merki jarðarinnar:
»Landamerki i utnordur frá nefndri jörd Fagurholl sem stendur
upp i Eldhrauns bruninni. ur honum og i Teitshellu. [ur Teitshellu1)
og i Skogarholm. ur honum og Beint sudur i Melhól. ur Fagurhol
aptur austur2) j Barnkiellingu sem er landnordurs hornmark. ur
henni beint sudur i þufu á Efriejar Egg sem er landsudurs horn-
mark. ur henni i Glumshaug vestur. ur honum þvert vestur j Mel-
hol, sem er utsudurs landamerki*.
Eg hafði tekið eptir þessu örnefni (Glúmshaugi) fyrir nokkrum
árum, þegar eg var að leita að ýmsum landamerkjum jarða handa
Halldóii umboðsmanni í Vík, án þess að gefa því þó frekari gaum
þá. Þó gleymdi eg því ekki til fulls, og mundi eptir því i sumar,
eð var, að spyrja Brynjólf dannebrogsmann Jónsson frá Minnanúpi,
þegar fundum okkar bar saman, að því, hvort hann hefði rannsakað
Glúmshaug á ferðum sínurn um Skaptafellssýslu. Kvað hann nei
við, og sagði sér ókunnugt um, að nokkur Glúmshaugur væri þar
til, því að einginn hefði bent sér á hann. Síðan leið mér Glúms-
haugur úr minni.
En nú fyrir skemstu kom mér hann aptur í hug, og einsetti eg
mér þá að láta hann ekki líða mér aptur úr minni, án þess að at-
huga betur, hvernig á örnefni þessu stæði. Komst eg þá að raun
um það, — sem eg reyndar alt frá æsku hefi opt rekið mig á áður, —
hve gagnkunnugur höfundur Njálu hefir verið í Vestur-Skaptafells-
þingi. Meðal annars hefir það sannazt fyrir hér um bil 18 árum
með fundi dysjanna í Granagiljum fyrir innan Búland í Skaptártungu
(Árbók 1895, bls. 36—42), þar sem Grani Gunnarsson, Moðólfur
>) [felt úr 1857. ') 1857; Aitur(l) 1847.