Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1911, Qupperneq 67

69
II. 752—54). »Steinþórí af Eyri« hlýtur þar að vera blandað saman
við Steingrím Eyjólfsson (í Otrardal við Arnarfjörð), sem Ldn. (II. 28)
segir að veitt hafl Hávarði (og sonum Gríms kögurs), enda líklegt,
að Atli (Högnason hins heppna, Bisk I. 639) af Eyri við Arnarfjörð
= Rafnseyri (ef til vill mágur Steingríms) hafi líka verið við þessi
mál riðinn, og sögumaður hafl þar farið bæjavilt. Sagan lætur
Dýrfirðinga veita Atla aðför, og á það einmitt við ferð úr Dýrafirði
til Arnarfjarðar, en ólíklegt að slík ferð hafi verið farin úr Dýra-
firði suður á Snæfellsnes. Sagan virðist hafa geymt nöfn allmargra
þeirra manna (og bæja), sem komið hafa við þessi tíðindi, en haft
hausavíxl á sumum og ruglað saman ýmsum mönnum og atvikum,
en ýkt og margfaldað sumt (Bjargey Valbrandsdóttir er látin eiga
bróður, sem Valbrandr heitir, og tvo aðra bræður með líkum nöfn-
um. Þorerimr (gagarr) Ljótsson hins spaka og Þórarinn fósturson
Ljóts virðast vera orðnir að Þorgrími Dýrasyni og Þórarni goða
(»bróður Ljóts«). Slíkar breytingar og ummyndanir eru ekki óeðli-
legar í sögu, sem hefir gengið í munnmælum um þrjár aldir eða
lengur, og mótast af meðhaldi með einum af málsaðilum, en frásögn
Ldn. verður að teljast upphaflegri og áieiðanlegri í alla staði, enda
engar líkur til, að höfundur Ldn. hafi þekt Hávarðssögu. (Sbr. Árb.
Fornl.fél. 1883, 60.-61. bls.).