Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.04.1881, Blaðsíða 38

IIO
þegar hann gengur úr sjó, svo mikið sem vera skal,
ef að eins viðkomunni er borgið.
3. Sérhvert fljót verður að hafa næga viðkomu.
Hún fer eptir því, hve ríkuleg gotstæði eru 1 ánni,
og þarf að verða full ásett á þau á hverju hausti.
Æti það, sem ungviðið þarf, mun tæplega vanta. Got-
stæði má bæði bæta, auka og jafnvel byggja, ef þess
er gætt, sem að fiskamir eru vanir að kjósa sér sjálfir
i þvi efni.
4. jþar sem fljót ekki eru laxgeng sökum fossa
eða straumhörku, eiga menn að gjöra fljótið laxgengt
svo langt sem verða má með mannvirkjum, bæðilaxa-
stigum, með því að veita því1 eða greinum úr því, með
því að sprengja fyrirstöður o. s. frv. f>ar sem ár renna
í vötn, og liklegt er, að þær geti tekið við laxi, er rétt
að flytja lax i þær, svo framarlega sem á sú, er renn-
ur úr vatninu, erlaxgeng.
5. Laxinn þarf friðunar við rétt á undan og með-
an á gottímanum stendur, en ekki eptir hann. Sér-
hver hrygna, sem drepin er, hefir 1000 hrognkorn fyr-
ir hvertpund, er hún vegur, og með því skerðist við-
koman. Menn eiga sem mest að útrýma þeim dýr-
um, sem lifa á fiskunum sjálfum og hrognum þeirra,
og þar sem því verður viðkomið reyna til þess að
auka æti fyrir ungviðið.
6. Hinum gotnu hrognum og ungviðinu er mik-
il hætta búin af vatnagangi, ísalögum o. fl. Á mörg-
um stöðum mætti gjöra ýmislegt sem varnaði þessu,
t. a. m. búa til afræsi við hrygningarstaðina, dýpka
1) Bf að t. d. það væri gjörlegt að koma laxastigum á í
Soginu í Amessýslu eðaLaxá í þingeyjarsýslu, gætu fljót þessi
telað við ógrynni af fiskum. í Öxará gæti orðið talsverð
silungs veiði, ef að ánni væri veitt í sinn foma farveg án þess
að fossar gjörðu fyrirstöðu í hinum nýja farvegi. Til þessa
mætti færa fleiri dæmi,