Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.04.1881, Blaðsíða 31

i°3
er, þegar unginn klekst út, næstum kúlumyndaður, en
þynnist svo að aptan næstum daglega. Hann vegur
meira en allur fiskunginn sjálfur, er rauður, sumpart
af blóðæðaneti, sem liggur á honum, sumpart af rauð-
leitum fitukúlum, sem synda í blómefni því, sem er í
pokunum, og sem er hin einasta fæða, er hinn ungi
fiskur fær á 3 til 5 fyrstu vikunum. Eptir því sem
fram á þennan -tíma liður, vex allur skrokkurinn, kvið-
pokinn dregst saman, þunnildin mjakast frá hliðunum
út yfir pokann, þangað til hann er alveg innilokaður.
Ljósguli liturinn hverfur, fiskurinn verður dekkri, grá-
brúnn eða rauðbrúnn. Kviðuggarnir eru komnir fram,
skolturinn er vaxinn fram yfir augun, út af hinu þunna
skinnhjómi myndast bakugginn með uggabeinunum,
hinn beinlausi fituuggi, gotraufaruggi og sporðurinn.
Nú er unginn búinn að fá fiskmynd, og orðinn þuml-
ungur á lengd. Hann fer að taka til sín fæðu, og
grípur eptir smádýrum þeim, sem fyrir honum
verða. f>á fara að sjást greinilega hinir dimmu
og aflöngu flekkir, sem á honum eru, þangað til
hann fer í ferðahaminn. Eg hefi áður að nokkru
lýst því, hver hætta að hrognunum erbúin fyrst eptir
að þau eru gotin. Eigi að eins silungur og lax held-
ur og fuglar t. a. m. endur og kríur og ýmisleg smærri
dýr, sem eru í vatninu, eða í stuttu máli alt, sem þar
er lifandi, stórt og smátt, tekur til sín af hinni ríku-
legu fæðu, hvort heldur hrognunum, eða fiskungunum,
sem eru þungir á sér af kviðpokunum, ekki getavar-
izt með öðru en því, að halda sem mest kyrru fyrir,
fela sig á milli steina og leita þangað sem grynnra
er fyrir. En þar er fjöldi af hinum minni óvinum, og
vatnavextir skola þeim burtu, og yfir í fljótið þar sem
þeir verða fyrir nýrrí ofsókn og bráðum bana. það
er því að eins mjög lítið af hinum gotnu hrognum, sem
nær því að klekjast út, og síðar verða sjálfbjarga fisk-