Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1882, Qupperneq 132

132
Sú útgáfa var mjög vel af hendi leyst. Texti sög-
unnar er mjög góður, eigi að eins lesmálið, heldur og
vísurnar. Rithátturinn er einnig mjög fornlegur, og
nokkrir bókstafir hafðir, sem eigi eru vanalegir í
prentuðum bókum, enn við hafðir í sumum handritum.
J>essi ágæta útgáfaNjálu var hin eina útgáfa þessarar
sögu, sem málfræðingar, þeir er eigi geta notað hand-
ritin sjálf, gátu notað, og svo hefur verið til skamms
tíma. Að vísu kom út önnur útgáfa sögu þessarar í
Viðey 1844. Þaö var orðrjett prentun eptir hinni
fyrri útgáfunni, nema hvað allur ritháttur var þar úr
lagi færður, á þann hátt, að hann var sniðinn eptir
þeim breytingum, sem nú eru orðnar á tungu vorri.
þ>annig er þar prentað g fyrir k (eg—ek, mig—mik
o. s. frv.), ð fyrir t (að—at, það—þat, o. sv. frv.), ur
fyrir r, svo fyrir svá, og annað eptir því. Enn slikt
er óhafandi 1 útgáfu fornsögu. |>essi útgáfa hefur og
verið ilia ræmd, enda var hún að eins nýt að því, að
alþýðumenn gátu þar kynnst efni sögunnar. Að öðru
leyti var hún skýrt dæmi þess, hvernig útgáfur á
fornum sögum eiga ekki að vera. Elún seldist þó
meðal almennings, enda var hin fyrri útgáfan orðin
þá nær ófáanleg. Enn Njála er sú saga, sem ætti að
vera á hverju heimili á íslandi, enda er þeirri stund
vel varið, sem varið er til þess að lesa þá sögu. þ>ví
að engin önnur íslenzk saga kemst til jafns við hana.
Engin saga lýsir svo vel sem hún mönnum þeim, er
hún segir frá, og engin saga segir frá jafnágætum
mönnum sem hún, þó að flestir þeirra komi og við
aðrar sögur. Efni hennar er bæði unaðslegt og sorg-
legt, og einkar-mikilvægt að sögulegri þýðingu. Enn
auk þessa jafnast engin saga við hana að því, er
orðfærið snertir; það er bæði „lipurt og ljett“ og há-
tignarfullt og alvörumikið. Málið á Njálu er hin
fullkomnasta fyrirmynd fagurs orðfæris. Sagan er
hin þýðingarmesta fyrir fræðimennina, hvort sem eru
sögumennirnir eða málfræðingarnir. Um mörg undan-
farin ár höfðu menn mjög fundið til þess, að einkar-
mikil þörf væri á nýrri útgáfu sögu þessarar; og um
hrið höfðu menn vonazt eptir henni frá hendi þess
manns, er helzt mátti æskja að sagan kæmi frá. |>ví