Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1889, Blaðsíða 83

83
hefðum nú ekki nema munnmæli ein um frelsisbar-
áttu Niðurlendinga og ættmenn Vilhjálms þögla af
sömuleiðis Storm? (Kr. Bid. I. 210), en Munch hefir
aptr á móti tekið fram, að orusturnar hljóti að hafa verið
tvær, og hinu sama hefir Magnris Stephensen haldið
fram í »Tímariti bókm.» V. 163—167. j?að er líka bágt
að skilja, hvernig komizt verðr að annari niðrstöðu, eu
að þetta hafi verið tvær orustur, nema með því að dæma
annaðhvort Egilssögu ómerka, eða þá ensku árbækurnar,
því að þótt sumt sé sameiginlegt með orustum þessum
(Aðalsteinn Englakonungr vann sigr í báðum, foringi ó-
vina hans í báðum hét Ólafr, og Skotar (og Bretar)
börðust móti Englum í báðum), þá er hitt miklu fleira,
sem sundrleitt er, og skulu hér talin nokkur rök til þess,
að hér sé um tvær orustur að ræða :
1. Orusturnar eru kenndar hver við sinn stað, önnur
við Vínheiði, hin við Brunanborg.
2. Orustan á Vínheiði stóð eptir Eg. á fyrstu ríkisár-
um Aðalsteins (nál. 926), en orustan við Brunanborg eptir
enskum ritum á síðustu ríkisárum hans (937).
3. Eyrirliði óvina Aðalsteins er nefndr í Eg. Ólafr
rauði, »skozkr að föðurkyni, en danskr að móðurkyni»,
en í enskum frásögnum um Brunanborgar-orustu Ölafr
Sigtryggsson, og sýnist víst, að hapn hafi verið norrænn
að föðurkyni, og sami maðr og Ólafr kvaran, sem Is-
lendingar þektu vel, og vissu að ekki féll fyrir Aðal-
steini.
4. Ólafr rauði kemr landveg frá Skotlandi, og virðist
her hans eigi hafa haft nein skip að flýja til eptir or-
ustuna á Vínheiði, en Ólafr Sigtryggsson kemr með miklu
skipaliði, og flýr til,skipa sinna eptir orustuna við Brun-
anborg.
ð. Olafr rauði sigrar jarlana Goðrek og Alfgeir (sem
ekki eru nefndir í enskum ritum), og leggr undir sig
hálft Norðymbraland (eptir vísum Egils, alt eptir sögunni),
áðr en Aðalsteinn haslar honum völl, en ekki er þess
getið, að hann tæki Jórvík né settist þar að, þótt sú
borg sé nefnd höfuðstaðr Norðymbralands í Eg. En
eptir enskum frásögnum heldr Ólafr Sigtryggsson skipum
sínum upp í Humru og tekr Jórvík (Steenstr., Norm.
III. 72).
6*