Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1899, Side 109

Eimreiðin - 01.01.1899, Side 109
109 smiðjur eða iðnaðarmenn, sem smíðuðu neina þá muni, er keyptir væru af utanbæjarmönnum. En bæjarbúum sárnaði að nokkur efi skyldi leika á þessu, er varðaði bæinn svo miklu. Það lét þeim illa í eyrum. Og loks fengu þeir þetta mál lagt undir úrskurð hins háa háskóla. Fræðimenn hlutaðeigandi háskóladeildar struku nú allir þrír hökuna og fóru að brjó.ta heilann um, hvernig í þessu lægi. Um eitt atriði kváðust allir hinir þrir doktorar vera fyllilega sammála, sem sé, að óhugsandi væri, að nokkur bær gæti verið án þess að hafa einhvern atvinnuveg. En svo kom það, sem var aðalsnurðan á öllu saman. Þrátt fyrir hinar nákvæmustu og rýnustu rannsóknir varð ekki sýnt fram á, að þessi bær hafði neinn atvinnuveg. Og þó var það deginum ljósara, að bærinn var til. Og hér stöðnuðu allar hugsanir þeirra, og þeir urðu að láta sér nægja lauslegar getgátur. Sá, sem elztur var og frægastur af háskólakennurunum, og gefið hafði út rit eitt um ríkisskuldirnar og sýnt fram á, að því skuldugri sem þjóðin væri, þvi hamingjusamari væri hún, ímyndaði sér, að einhverju líku kynni að vera að gegna hér; en hann lét ekkert uppskátt og vildi ekki láta skoðun sina í ljósi að svo stöddu. Annar háskólakennarinn benti á, að alkunnugt væri, að til væru stór höf, eins og t. d. Kaspiskahafið, án þess þó að unt hefði verið að finna nokkurt sýnilegt afrensli, og að hugsanlegt væri, að náttúran léki líkan leik hér. En þetta hrakti hinn þriðji í snörpu og sáryrtu riti með því, að hér væri ekki um afrensli að ræða, heldur aðrensli — einmitt það gagnstæðasta, sem'hugsast gat. Um þetta þráttuðu þeir tveir af mesta kappi í ýmsum tíma- ritum. Og þeir mundu hafa haldið áfram enn þá, ef hinum fyrnefnda fremsta og frægasta af háskólakennurunum hefði ekki skyndilega tekist að leiða skýr og óyggjandi rök að því, að borgararnir í hlutaðeigandi bæ lifðu aðeins og einungis hver á öðrum sín á milli. Og hann sannaði í riti einu í sex bindum, að eins væri ástatt með marga aðra bæi i heiminum. Guðm. Finnbogason, Þýddi.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.