Eimreiðin - 01.01.1901, Qupperneq 16

i6
skírnarbrunni«. Ég þarf ekki annað en benda á, hve óeðlileg
þessi þýðing er — og hve óþörf. Skilning biskups eða sögurit-
aranna sýnir þar að auk bezt, hve fjarstæð hún er (»ek mátti
vel bera börn þín eptir mér«). Lík er og orðskýring höf. á
»gamall« (104. bls. n. m.) í setningunni »gömlum kennum vér nú
goðanum osfrv.« Hann hyggur, að það orð geti hér þýtt »forn«,
— til þess að fá mótsetningu til hinna »nýju« goða sinna, sem
aldrei hafa til verið í þeirri merking, er hann vill. En »gamall«
getur hér að eins þýtt »gamall að aldri«. — Svo vil ég benda
á, að aur- í aurgoði (63. bls. n. m.) hefur verið dregið af Aur-
unum við Markarfljót (sbr. Islands lýsingu Kr. Kálunds I, 264)
og þykir mér það mjög sennileg skýring.
Ég hef nú skýrt hér nokkuð, hvað mér finst vera að getgát-
um höf. Mér sýnast þær í einu orði flestar óþarfar að sumu leyti,
en að hinu leytinu andstæðar þeim heimildarritum, sem alt verður
á að byggja. Og þau eru ekki af lakari endanum, þar sem er
Ari og Kristnisaga, svo að ég nefni 2 þau helztu. Hins vegar er
gott að ritið kom út, — það er gott, að deilt og rætt sé um
málin; þau skýrast við það; rangar getgátur og skýringartilraunir
gera skyldu sína, vekja andmæli, falla svo í valinn og hverfa, en
sannleikurinn stendur eftir uppréttur og styrktur, ef til vill enn
ljósari en áður.
Pað er vissulega ekki til þess að hefja deilu við hinn heiðr-
aða höfund, að ég hef ritað línur þessar, og ég vildi helzt, aö
einhver mér færari hefði orðið til þess. Ég veit, að hann
skilur, að mér hefur ekki gengið annað til þess, en sú kappgirni,
er falin er í því, að hver vill berjast fyrir því, er hann álítur rétt-
ast og sannast. »Hverjum þykir sinn fugl fagur« — mér ekki síður
en honum sinn; og svo sendi ég honum hérmeð kveðju guðs og
mína í þeirri vissu, að hann kunni því vel, sem hverjum höfundi
má vera kærast, að rit hans séu rædd og skoðanir hans rann-
sakaðar, — en ekki annaðhvort bældar niður með þögn eða hafin
til himna með efnislausu lofi.