Eimreiðin - 01.01.1901, Side 33

33
yrði ekki heima sjálfur, þeir væru ekki svo drífandi vinnumenn-
irnir sínir.
Pegar þeir komu inn í baðstofuna, sagði prestur einum vinnu-
manni sínum að taka Rauð og gefa honum töðu, en með Sigurð
fór hann inn í hús, sem var í öðrum enda baðstofunnar, og lok-
aði að sér.
Það var komið fram yfir nón, þegar þeir vinirnir komu aftur
út á hlaðið; þar stóð Rauður altygjaður og beið húsbónda síns,
en prestur tók í tauminn og gekk á stað suður götuna með
Sigurði.
»Svo þér haldið að það sé áreiðanlegt, að það megi byggja
á þessu, sem hún Manga gersemi, sagði konunni yðar eftir Pórði,«
sagði prestur og leit til Sigurðar, sem gekk við hlið hans.
»Já, já, sei, sei, já hún er sannorð kerlingaranginn, enda er
það ekki meira en annað af þessum ungu mönnum, þó þeir gorti
yfir því að skjóta gömlu körlunum ref fyrir rass.«
sfað ríður líka á því, því ef þetta reynist alt slúður úr
kerlingunni, þá gæti það, ef til vill, orðið hættulegt vopn, sem
snerist í höndum okkar, svo að það greiddi þessu félagi þeirra
braut, og þá væri ver farið en skyldi; en hafið þér augastað á
nokkrum, til þess að halda. uppi svörum með mér á fundinum;
það getur orðið óþægilegt fyrir mig að standa einn uppi; hann
kvað vera skratti tölugur þessi Pórður, og það dýrkar hann eins
og dýrling, þetta unga fólk.«
»Já blessaðir verið þér, það er ófært,« sagði Sigurður og
stansaði, því þeir voru þá komnir á túnfótinn. »Og einmitt þess
vegna ætlaði ég fram að Gili, til þess að nefna það við hann
Hafliða, að koma og verða á yðar máli; hann er skynsamur, og
þá mun varla gruna, að hann verði þeim mótfallinn; þess vil ég
biðja yður, prestur minn, að láta ekki uppskátt þetta samtal okkar;
ég hafði lofað honum Pórði að verða ekki mótsnúinn, og það vil
ég efna; en til allrar hamingju lofaði ég aldrei fundarstað nema í
eitt sinn.«
»Pað er sjálfsagt, Sigurður minn, að þetta tal verður okkar á
milli; en haldið þér, að þér fáið Hafliða á Gili í lið með okkur;
hann er vinur þórðar á Hóli.«
»Pað hefir enginn, sem hann hættir ekki,« sagði Sigurður og
glotti.
»Og heldur vonast ég til, að hann verði á ykkar máli á fund-
3