Eimreiðin - 01.01.1901, Page 72

7 2
vikið að hinum sönnu lífsskilyrðum, og í sambandi við þau að eins
stuttlega drepið á hin ósönnu. En margt er vel sagt í fyrirlestri þess-
um, og fátt er þarfara, en að leiða athygli manna að því, að nema
þá list, sem erfiðust er, en jafnframt þýðingarmest, listina að lifa.
Því næst kemur: »Guðlegur innblástur heilagrar ritningar« fyrir-
lestur eftir séra Björn B. Jónsson. Fyrirlestur þessi fer í þveröfuga átt
við skoðanir þær á sama efni, sem nú eru uppi víða meðal lærðra
guðfræðinga í lúthersku kirkjunni, og vér Jslendingar höfum fengið fram-
settar í »Verði ljós«.
Þetta mikilvæga málefni, hefur þá í íslenzku kirkjunni verið rætt
frá tveimur gagnstæðum hliðum. En þá vaknar líka eðlilega sú spurn-
ing: hvorum megin liggur nú sannleikurinn ? Það verður ef til vill hlut-
verk 20. aldarinnar að svara þessari spurningu.
Þá kemur 'Minning siðabótarinnar« ræða eftir séra Jón Bjarna-
son, og þótt ekkert sé annað en gott um ræðu þessa að segja, þá
hefðum vér þó búist við meiru, þegar annar eins ræðusnillingur og
séra Jón Bjarnason tók sér jafnmikilfenglegt efni fyrir hendur.
Því næst koma 5 kvæði úr »Palmblátter«, hinu fræga ljóðasafni
eftir þýzka trúskálcfíð Karl Gerok, í íslenzkum búningi eftir Matthías
Jochumsson. Séra Matthías hefur áður þýtt mörg kvæði eftir sama
höfund, og á hann miklar þakkir skilið fyrir það. Það væri mjög
ánægjulegt, ef vér Islendingar með tímanum eignuðumst meginpartinn af
þessu fræga ljóðasafni á tungu vorri. Og leyfum vér oss að óska þess,
að séra Matthías Jochumsson í »Aldamótunum« haldi áfram þessu fagra
starfi sinu, að gjöra hið mikla þýzka trúskáld þekt á meðal landa
vorra. Þá koma »Afsakanir og autt rúm«, ræða eftir séra Jónas A.
Sigurðsson. Það er lagleg ræða, en það er ekkert sérstakt við hana að
öðru leyti En ræður finst oss, að ættu því að eins að vera teknar
í »Aldamótin«, að þær að einhverju leyti séu frumlegar og sérstakar í
sinni röð. Loks koma hinir venjulegu ritdómar eftir ritstjóra Aldamót-
anna, séra Friðrik Bergmann. Minnist hann þar á flestar nýjar ís-
lenzkar bækur, sem út hafa koinið á át'inu. Ritdómar þessir eru mjög
vel ritaðir, og margar bendingar eru þar gefnar, sem vert er að taka
til greina.
Vér viljum að síðustu leyfa oss að vekja eftirtekt landa vorra á
því, að ágóðanum, sem verða kann af sölu Aldamótanna, á að verja
til styrktar hinni fyrirhuguðu skólastofnun Islendinga í Vesturheimi.
Þeir, sem vilja styðja að því, að íslenzk tunga og íslenzkt þjóðerni
haldist sem lengst meðal landa vorra í dreifingunni vestra, ættu því að
styðja þetta fyrirtæki, sem er svo þýðingarmikið í því tilliti. En það
fá þeir á engan hátt fremur gjört en með því, að kaupa sjálfir Alda-
mótin, og greiða götu þeirra bæði hér og heima. J. þ,
SVVEDENBORG : UM HINA NÝJU JERÚSALEM OG HENNAR
HIMNESKU KENNINGU. New York 1899. Enn eitt trúvinglsritið
höfum vér fengið á íslenzku Það er eftir hinn alkunna trúvinglsmann
Swedenborg, og hefur skólastjóri Jón A. Hjaltalín unnið það afreks-
verk, að snúa því á íslenzku. En með því að alt trúvingl er íslend-
ingum fjarri, þá má ætla, að ritlingur þessi falli ekki í góðan jarðveg,