Eimreiðin - 01.01.1907, Síða 1

Handan yfir landamærin.
Eftir GUÐMUND FRIÐJÓNSSON.
Helgi dr. Pétursson heíir ritað nýlega í Sldrni um Sturlu
Sighvatsson og minnist hann þar á draum Sturlu, sem fyrir hann
bar, nóttina áður en hann féll í Örlygsstaða-bardaga.
Sturla svaf í mannmörgum skála; þegar hann vaknaði, strauk
hann hendinni um sveitta kinnina og mælti:
»Ekki er mark at draumum.«
Augljóst er á þessum orðum, að Sturlu hefir illa dreymt og
ægilega, en engum sagði hann drauminn og er það skaði mikill.
Helgi Pétursson hnýtir nú við frásögn Sturlungu hugmyndum
sínum, og eru þær heldur jarðneskar. — Eg finn nú ekki í svipinn
annað orð yfir hugsun mína, og má þó vel snúa út úr þessu.
Eg vildi ekki segja moldvörpulegar, því að ég víl ekki óvirða
þennan mann, sem er vel ritfær og hugmyndaríkur vísindamaður.
En í þessu efni er hann svo jarðbundinn, að mér finst til um, og
get ekki orða bundist.
Helgi segir, að draumur Sturlu muni hafa stafað af illu lofti
og hitasvækju í skálanum. Reyndar svaf Sturla í lokrekkju. Og
ef hún hefir verið al-lokað afhýsi, þá mundi Sturla vera óskemdur
af andgufu félaga sinna. Ef til vill hefir lokrekkjan verið opin upp
úr; ég veit ekki svo vel um lögun lokrekkna, að ég þori að full-
yrða um þetta atriði. — Helgi hyggur, að Sturla hafi fengið höf-
uðóra af svækjunni og honum orðið ómótt í höfði. Pessvegna
dreymdi hann illa! Gissur Porvaldsson lá úti á fjöllunum í svala-
lofti og þessvegna dreymir hann vel.
Eg kalla að Helgi gangi í berhögg við söguna, þegar hann
rekur draumana til þessarar rótar. Hvernig gátu draumarnir haft
þýðingu og verið fyrirboðar ókominna atburða, ef þeir vóru