Eimreiðin - 01.01.1907, Síða 47

47
þó hann segi, að þú sért fríð,
þá er hann ekki að skjalla.
Nú er mér mætust brúðurin blárra fjalla.
Pó er ég, kæra, að kveðja þig.
Komin er önnur til við mig.
Ástin mín er söm við sig.
Svona er hún við alla.
Nú er mér mætust meyjan blárra fjalla«.
Hér er orðaröðinni hvergi haggað frá því sem tíðkast í mæltu máli.
Peir einir geta skorið úr, hvílík bragraun slík ljóðagerð er, er
þreytt hafa kraftana á svo erfiðu viðfangsefni.
List Porsteins er því íslenzk og alþýðleg, bæði um bragar-
háttu, orðaröð og orðaval. Hún sver sig í ættina við list íslenzkra
hagyrðinga. Hann hefir numið íþrótt sína af Sigurði Breiðfjörð.
Má marka það af ýmsu, að hann er líkur honum að eðlisfari,
enda er munurinn á þeim ekki ýkjamikill, þegar Sigurði tekst
allra bezt. Báðir eru gæddir rímgáfu með afburðum. En þeir
eiga sammerkt um fleira. Sigurður var skopgjarn og gaman-
samur ekki síður en Porsteinn. Og hann var frumlegur gáfu-
maður. Skarpar hugsanir og ágætar athuganir eru innan um
allan elginn og vaðalinn í ljóðmælum hans og rímum. ímyndun-
araflið hefir verið fjörugt og þróttur í andagift hans. Pað sýna
sumar lýsingar hans og líkingar. Sumar myndir Porsteins minna
á erindi eftir Sigurð, þótt ekki séu þær stæling. En rím Porsteins
er liprara en hagyrðinganna, þótt hættirnir séu sömu, málið hreinna
og fegurra — því að á því eru einatt misfellur, og það jafnvel í
beztu alþýðuvísum. Allt er fágaðra og vandaðra. En höfuðmun-
urinn er samt yrkisefnið. Fæstir hagyrðingar vorir hafa klætt
fagrar náttúrulýsingar hringhendum og oddhendum, allra sízt að
þeim hafi tekist það eins og Porsteini, Sigurði Breiðfjörð ekki heldur.
Peir yrkja oftast um lítilvægt hversdagsefni. List I’orsteins og al-
þýðuskáldanna eru sem tvennir klæðnaðir, er unnir eru úr sömu
voð og gerðir með sama sniði. Annar er ger af hagleik og kunn-
áttu góðs klæðskera. Honum klæðist vel vaxið og gervilegt glæsi-
menni, allur burstaður, þveginn og strokinn. Hinn er skorinn af
minni íþrótt og lægni. Honum býst einhver væskill, ekki eins þveginn
og minna skafinn, ekki slíkt snyrtimenni um nokkra grein. Skýzt