Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1911, Page 63

Eimreiðin - 01.09.1911, Page 63
219 móti þéssu niðurlagsatriöi: »Sjálfsagt yrði hver íslendingur að heimta, að þjóð hans væri álitin sérstakt þjóðfélag, en enginn mentaður maður neitaði því nú, og eins hefði stjórnin, einkum á seinni árum, margoft viðurkent það. . . . f’jóðerni voru væri í engu misboðið, þó að vér héldum þeim málum, er vér höfum nú sameiginleg við Dani auk konungs. . . . Menn gætu jafnvel sagt, að það væri töluverður hagur fyrir Island, að hafa þessi mál sam- eiginleg við Dani, því með eigin kröftum mundum vér eigi geta komið miklu eða nokkru til leiðar í þessum efnum«. Aftur voru aðrir mjög meðmæltir þessu atriði: »Vér mundum, sögðu þeir, eigi þurfa hjálpar Dana eður annarra sambandsþjóða með. Allur heimur væri nú svo siðaður, að enginn mundi ráðast á vopnlausa þjóð; það fengist aldrei full viðurkenning á því, að vér erum sér- stakt þjóðfélag, ef vér hefðum samband við aðra þjóð um annað en konung, og yrði ekki ákvörðun hér um tekin inn í stjórnarskrá vora, fengjum vér eigi jafnrétti við Dani«. (Víkv. I, 32). Niðurstaðan varð sú, að 1. niðurlagsatriðið var samþykt með 24 : 7 atkv., en hin öll í einu hljóði. Síðan var kosin 3 manna nefnd, til að færa konungi bænarskrá fundarins, og í hana kosnir: Jón Sigurðsson, Jón Guðmundsson og Tryggvi Gunnarsson. En þá kom þetta fyrir: »Jón Sigurðsson lýsti því þegar yfir, að hann gæti sjálfsagt eigi flutt þá bænarskrá fram fyrir hans hátign konunginn, er færi fram á það, er hann hefði mótmælt. Og þegar einstakir fundar- menn sögðu, að þeir með kosningunni hefðu viljað sýna Jóni það traust og þá virðingu, er þeir bæru fyrir honum, taldi hann á þá fyrir það, að þeir hefðu getað haldið hann svo óstöðugan og hvik- lyndan, að hann nú vildi fylgja því fram, sem hann nýlega hefði mótmælt. Pað væri skylda hvers manns, jafnan að fylgja sann- færingu sinni, og það væri lítið traust til manns, aö halda, að hann mundi bregða út af því. Hefði fundurinn haft traust á sér, þá hefði hann aðhylst tillögur sínar«. (Víkv. I, 33). Niðurstaðan varð á endanum sú, að alþingi tók ekki kröfuna um persónusamband til greina (sbr. And. I, 97), og úr sendiför- inni til konungs varð ekkert. Tegar á þetta er litið, er víst tæplega hægt að halda því fram, að Jón Sigurðsson hafi verið persónusambandi meðmæltur. Og eftirtektarvert er það, að hann í andmælum sínum álítur, að sú krafa mundi leiða beint til algerðs skilnaðar við Dani, eins og

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.