Eimreiðin - 01.09.1913, Síða 43

!95
hún hefur ekki breýzt mikið síðan nóttina í garðinum forðum.
Og þegar brúðkaupsdagurinn okkar rennur upp, þá verðið
þið að vera viðstaddir, vinir mínir, svo þið getið sjálfir séð,
hve brúðurin er yndisfögur. Ef til vill kemur hún á morgun,
ef til vill líður dálítið lengra enn. Eg skygnist eftir henni á hverj-
um degi úr turninum mínum.«
Að lítilli stundu liðinni rétti sjúklingurinn fram hendina, og
brosti með tárin í augunum. Marteinn tók í hendina á honum,
og sjúklingurinn þrýsti innilega hönd hans og slepti henni ekki
aftur.
Svona höfðu bræðurnir setið góða stund, þá rauf Gregóríus
alt í einu kyrðina, stóð á fætur og strauk sér um ennið. Rétt á
eftir sagði hann í hálfum hljóðum: »Eg hlýt að hafa sofnað sem
snöggvast. Mér fanst skari hvítklæddra kvenna svífa hingað inn
og fara með hann Jóhannes út aftur.«
Benedikt tók þá ljós og bar að andlitinu á sjúklingnum, og
rétt á eftir sagði hann lágt: »þér hefur ekki missýnst. — Hann
Jóhannes er ekki lengur vor á meðal.«
B. Þ. BLÖNDAL þýddi.
Alþyðukveðskapur á Norðurlandi á 19. öldinni.
Einkum gletnistökur og skopvísur. (Erindi flutt í stúdentafél. á
Akureyri í jan. 1913).
Eftir MATTHÍAS JOCHUMSSON.
Pað er mikill skaði, að þjóð vor skuli vera jafnsnauð og hún
er af héraða og sveitasögum. Pað er kynlegt, þar sem hún að
fornu var svo fræg fyrir fróðleik og sögur. Annað er og eftir-
tektarvert, að þótt flestar beztu sögur vorar séu upprunnar úr
Vestfirðingafjórðungi og af Suðurlandi, hefur í engum af fjórð-
ungum landsins að fornu og nýju verið fjörmeira héraða og
sveitalíf en á Norðurlandi. Veldur því eflaust hreinna loftslag og
hollari landshættir yfirleitt, minni vot- og hrakviðri, en meira sól-
skin á sumrum og meira hjarn á vetrum, svo og mataræði heil-