Eimreiðin - 01.05.1914, Blaðsíða 66

142
En þau hafa þá annan kost, sem hin vantar: léttleikann, þýðleikann.
hagmælskuna. Og ekki er þar verið að misþyrma málinu. Hún þarf
þess ekki með, til þess að geta rímað, hún Ólöf. Eina einustu ranga
orðmynd (»brúð« f. brúður, bls. 5, 23, en rétt bls. 65) höfum vér
rekist á í allri bókinni, og orðaskipunin er altaf svo lipur og eðlileg,
sem bezt verður á kosið. Og þó er vfða dýrt kveðið, en svo mikil
er hagmælskan, að alt er jafnleikandi lipurt og létt fyrir því, — eins
og dillandi lóukvak á vordegi. Hagyrðingssnildin er hér á svo háu
stigi, að mörg ungu skáldin uppvaxandi hefðu gott af að krjúpa að
fótum gömlu konunnar nær sextugu og læra af henni að yrkja. Þvf
hún kann að kveða svo, að fólkið skilur og hefir nautn af. En hvað
stcðar hugmyndagnóttin, ef hugsanirnar eru dúðaðar inn f svo miklar
málskrúðshrannir, að fáir eða engir geta að þeim komist eða í þeim
botnað. Það er betra að hafa á borð að bera lystugt léttmeti, sem
allir geta melt, en kryddaða kjamfæðu sem flestum verður bimbult
af og fæstir geta nokkru sinni melt. Og því er það, að ef vér ætt-
um að ráða alþýðumanni, hvort hann ætti heldur að kaupa, smá-
kvæðin hennar Ólafar eða »Hrannir« hans E. B., þá mundum vér hik-
laust svara: smákvæðin. Ekki af því, að í þeim sé svo mikill hug-
mynda-auður, heldur af hinu, að þau eru svo létt, lipur og aðlaðandi,
að allir hafa þeirra full not. Og svo eru þau svo blessunarlega laus
við alla rímgalla, hortitti og hugsanafirrur, að þau mega heita eins-
dæmi í þeim efnum. Þau fást ekki við önnur eða stærri viðfangsefni,
en höf. hefir fyllilega getað ráðið við, bæði að efni og búningi. Þau
eru enginn rembings-þembingur til að sýnast, heldur auðsjáanlega
sprottin af innri þörf, til að stytta sér stundir og lyfta andanum upp
úr skammdegismyrkrinu. Sbr. þessa vísu:
I grámyrkri bylur með galdraraust þylur;
ég galdrana skil ei, sem veturinn þrumar.
I ljóðstrengjaspilinu er Ijós mitt og ylur,
það lyftir mér til ykkar, vorið og sumar!
i»g syng, fyrst mig langar og sál mín
fékk strengi,
þó söngur minn fangelsin andlegu ei
sprengi.
Svo sofna’ eg í fanginu á angandi engi,
en yrki nii þangað til — guð veit hvað
lengi.
Rúmið leyfir ekki að tilfæra fleira — en vér vísum í bókina sjálfa.
Hún kostar eina 75 aura. V. G.
SVANHVÍT. Nokkur útlend skáldmæli í íslenzkum þýðingum eft-
ir Matth. Jochumsson og Stgr. Ihorsteinsson. 2. útg. Rvík 1913.
Um þessa bók er ekkert nema gott að segja. Hún er hrein og
ósvikin perla í bókmentum vorum. Þar er hvert kvæðið öðru fallegra,
og því vandi að benda á eitt öðrum fremur. En sem ein hin skemti-
legustu meðal þeirra mætti nefna kvæðin Úr 'nFánrik Stáls Ságncrn,
sem fáir munu gleyma, er lesið hafa, og allir geta lesið upp aftur og
aftur með jafnmikilli ánægju í hvert skifti. En sama má reyndar segja
um öll þessi kvæði, því þar grípur maður hvergi svo niður, að maður
ekki reki sig á fegurð og unað. Þetta er heldur engin furða, þegar
þess er gætt, að kvæðin eru eintóm skrautblóm, samantínd úr kvæða-